九疑山中得道女,春寒石上饮流霞。不知遗却玉条脱,独倚东风暮竹斜。
姑射仙人下杳冥,绡裳环佩玉泠泠。香魂误入罗浮梦,几度微吟唤得醒。
天乐遥风散碧扉,躬劳幕长迎仙归。閒云敛敛凝盖立,白鹤亭亭向水飞。
上世人传草木食,幽情自寄渔樵衣。春来岩谷百花发,胜日携壶上翠微。
春寒犊子瘦,谁与念农耕。地底多生暖,天边正要晴。
落梅栖雪晕,裂竹见风声。为问催花鸟,如何得使名?
枫林村酒好,使客醉初醒。云影驿傍树,月明溪上亭。
文章多旧藁,身世似浮萍。努力崇勋业,休教两鬓星。
前代支郎亦异哉,白云堆里植红梅。树经劫火多番换,花向春风二月开。
邻舍杏桃多赧色,禅林草木绝纤埃。一时想像题诗去,别日寻芳载酒来。
春寒多雨水,地僻少轮蹄。
湿气连山暗,孤梅近竹低。
林空饥鸟集,城冷野狐啼。
回首关河道,风尘道路迷。
咽咽戍楼三弄角,悠悠江使九回肠。一窗夜月宜怜影,满地春风自好香。
憔悴纵无蜂蝶怨,风流合有燕莺忙。水边篱下将谁惜,却对幽人怨寿阳。
曳杖东篱下,层峦列环岫。南山如有情,青翠俯相就。
松桂二老苍,烟霏乍无有。孤云屡出奇,群峰竞呈秀。
图彩写晴岚,琴音漱寒溜。采采黄金英,芳香满衣袖。
一夜东风急,南枝数片残。何人吹玉笛,独自倚朱阑。
落地鱼鳞薄,寻香蝶梦寒。醉眠花树下,偏得寿阳欢。