大庾岭头春信早,十月梅开照晴昊。曾骑官马陇头来,百里梅花夹驰道。
夫君元是岭南人,自言家近罗浮村。种梅绕屋一万树,玉为肌骨冰为魂。
得官远向西湖住,喜与林逋作宾主。梦回酒醒霜月寒,又见梅花在窗户。
笑倩傍人为写真,相看如见岭头春。一声长笛月欲落,肠断梅花身后身。
穷冱惟沙漠,昔闻今信然。行人鬓有雪,野店灶无烟。
白草牛羊地,黄云雕鹗天。故乡何处是?愁绝晚风前。
问俗来山郭,携春到隔溪。花香破禅寂,林樾受莺啼。
欲和观音偈,聊乘醉墨题。閒云若留客,不肯为余西。
夕阳下,酒旆闲。
两三航未曾着岸。
落花水香茅舍晚,
断桥头卖鱼人散。
风送梅花过小桥,飘飘。飘飘地乱舞琼(qióng)瑶,水面上流将去了。觑(qù)绝似落英无消耗,似那人水远山遥,怎不焦?今日明朝,今日明朝,又不见他来到!
佳人,佳人多命薄!今遭,难逃。难逃他粉悴烟憔,直恁(nèn)般鱼沉雁杳!谁承望拆散了鸾(luán)凤交,空教人梦断魂劳。心痒难揉,心痒难揉。盼不得鸡儿叫。
美人啊美人,真是薄命。这一回,真难摆脱,难摆却那花容月貌憔悴消瘦。这样音讯全无鱼沉雁杳。活生生拆散了鸾凤的情交,白白地让人魂牵梦绕。心痒痒倍受煎熬,心痒痒备受煎熬,只盼着雄鸡早早啼叫报晓。
琼瑶:形容雪花白如美玉。觑艳:望断,极目望去。落英:落花。消耗:消息,音讯。
粉悴烟憔:意为懒施粉脂,形容憔悴。直恁般:就这样。鸾凤交:比喻夫妇、情侣的友谊。
天教富,莫太奢。无多时好天良夜。看钱奴硬将心似铁,空辜负锦堂风月。
天孙织云春锦红,玉梭误入乘刚风。一夕变化云冥濛,海水起立为珠宫。
坐令年年机杼空,谁与黼黻上帝躬。求梭不得愁鬼工,安知入君怀袖中。
新秋至,人乍别,
顺长江水流残月。
悠悠画船东去也!
这思量起头儿一夜。
新秋至,人乍别,顺长江水流残月。悠悠画船东去也!
蔷薇露,荷叶雨,
菊花霜冷香庭户。
梅梢月斜人影孤,
恨薄情四时辜负。