酒醒微风入,天高白鹤飞。坐看烟景变,何日洞天归。
发乱便纱帽,身閒且布衣。未能逃姓字,转欲见人稀。
昔送春水别,悠悠岁华迁。廉车忽东来,清风满长川。
我家衡门古城曲,养素居真抱幽独。少年未免笑陈平,委巷何人重干木。
君能下士倾里闾,时恒过我谈诗书。丈夫贵义乃如此,高怀可似东平徐。
凤凰衔书紫云阙,驿使连催向春发。此行莫嗟老相随,尚父犹能赞纶綍。
青云万里何茫茫,冥鸿不飞天路长。瀛洲松桂各有意,未应笑□孤兰芳。
人间聚散岂得已,义士由来重知己。璅陵旧隐固依然,东山须为苍生起。
五色龙文应汉王,项家徒用力争强。不知麾下无人杰,卷土重来亦是亡。
宫磗卖尽雨崩墙,苜蓿秋红满夕阳。
玉树后庭花不见,北人租地种茴香。
剑光沥尽文成血,野鸟啼堕楼居月。
茂陵玉碗土花青,不注天浆餐玉屑。
金仙百尺寒亭亭,千人万人挽不行。
委身只识秋风客,肯与汉贼求长生。
柏梁台边鬼摇扇,露盘惊破铜花片。
孤瞠泣断灞城秋,两汉正无忠义传。
豪家辟池馆,千金买猿鹤。青衣职糇粮,雕笼涂粉雘。
客有芝田生,飞佩风前落。清类春水鸥,奋若秋天鹗。
偶触虞罗机,遂失云松乐。翻怀丁令威,流睇青山郭。
不乘卫公轩,讵中唐帝缴。沧海几扬尘,丘陵或为壑。
主翁载驰驱,高情渐衰薄。俄然忧患来,难以谈笑却。
玉帛奚足云,繁华顿成昨。宗族永参商,妻孥苦凌虐。
出狱携敝裘,徙边无远橐。而汝混刍豢,编名从寄泊。
铩翮并州刀,惊梦周庐柝。长鸣聊自悲,俛啄亦云作。
虽愁蕙帐空,莫厌鸡群恶。念彼远行人,视此更离索。
泪落返哺乌,愁对青城雀。安能招汝游,吹笙上寥廓。
孽瞒祸水剧赵女,汉火馀光能几许。蜀方传薪嘘未然,吴偶束缊成一炬。
万艘枯苇沃以膏,空江如韛长风鼓。九渊鼎沸羹鱼龙,连营炽炭膰貔虎。
雄图南纪成画饼,匹马华容作穷鼠。坡翁乘兴赋赤壁,烂漫天机涌毫楮。
偶从雪里写芭蕉,又似骊黄不毛举。考图求故此其地,疾恶千年若躬睹。
江山萧条岁华晚,兴废人间几今古。买鱼沽酒吊阿瞒,醉和渔歌短蓑舞。
酒来宛国注红香,鱼出凉亭荐雪肪。多病浪仙都□此,空哦清句嚼冰霜。
偶逐飞云别涧冈,解缨聊尔濯沧浪。襟怀久已无山水,客鬓谁令有雪霜。
未必丹砂真却老,可堪白首更为郎。前修未远斯文在,努力无愁歧路长。
归墟谷在渤海东,八纮之水注其中。不盈不缩浩无际,吞吐日月涵空濛。
灵鳌于此负山出,上有缥缈金银宫。人间相去几万里,弱水满眼多回风。
琴高来时踏赤鲤,少灵归来乘白鸿。秦皇到老不得渡,嗟我欲往将焉从。
子房有孙海谷子,告我有路非难通。只随云气相上下,与子共谒扶桑公。