持节方临江海上,乘槎又入斗牛津。翠榕秋霁碧天远,红叶风微粉署新。
沙路有人迎棨戟,吴山回首近星辰。东南民力多凋瘵,今日甘霖属使臣。
生意玄烟裹,春工毛颖中。
枝头两三蕊,开不假东风。
似到孤山下,斜枝入眼中。
分明岁点雨,欲折又成空。
高柳夕阳收,繁弘秦未休。
数声风露饱,一声古今愁。
凉思知秦树,衰鸣乱渭流。
年年离别处,岁曲送残秋。
翠羽嘈嘈唤梦回,罗浮峰下小徘徊。
霜风昨夜卷晴雪,山路今朝无碧苔。
尚有瘦香供玉笛,不将余片点妆台。
少须鼎实明人眼,却带江南烟雨来。
宝镜出匣中,尘垢乃翳之。一朝事拂拭,鉴物分妍蚩。
灵台素澄湛,利欲或昏迷。谁知方寸间,至理森在兹。
先师有明训,于以觉后知。性善苟能复,圣贤可同归。
粲粲冰肌雪未暾,萧萧疏影写黄昏。情深西子湖边树,梦入罗浮月下村。
万斛春光归笔力,一枝云气沁香魂。清江寂寞杨丞远,无限风流此日存。
与谁,画眉,
猜破风流谜。
铜驼巷里玉骢嘶,
夜半归来醉,小意收拾,
怪胆禁持,不识羞谁似你。
自知理亏,灯下和衣睡。
山中日日雨,松竹早知秋。清响自深夜,逸人无远愁。
窗虚闻叶落,林暗见萤流。对景因怀杜,江村事事幽。
帝王言道不言书,况复时丁板荡馀。偶效右军书七月,中原王业定何如。
史文谍象阐精英,世俗纷纷强指名。太液净涵棋局稳,姮娥圆绕贝珠清。
赤墀台辅幽人志,兰友参商此夜情。雷焕巳亡谁继踵,剑光空射斗牛明。