呼童扫开萝径,有客来叩柴扉。花底香云欲落,树头白鸟初飞。
何人吹彻玉参差,点点飞花入酒卮。轻拂苔阶晴雪满,斜飘芳屋白云垂。
香魂此日随流水,芳讯几时来故枝。遥想绿珠堪恨处,临风疑是坠楼时。
孟冬天地闭,萼绿数花开。步绕溪上见,香从谷中来。
冉冉年将尽,匆匆春又回。征鸿避霜雪,行子隔风埃。
归来履芳躅,慰我平生怀。
对策瞻龙衮,承恩拜玉墀。一枝蟾影在,八叶凤毛奇。
泸水文星见,南昌化雨施。哦松来上邑,采菊向东篱。
解绶归来日,掀髯舒啸时。空悬徐孺榻,长下董生帷。
清节诚能守,高风自可追。才华今代重,辞翰古人期。
每惜交游晚,重来会面迟。天清梅雨歇,江阔柳云垂。
欲剪萧斋烛,细论彭泽诗。吟怀共倾倒,庶用慰深思。
前代支郎亦异哉,白云堆里植红梅。树经劫火多番换,花向春风二月开。
邻舍杏桃多赧色,禅林草木绝纤埃。一时想像题诗去,别日寻芳载酒来。
渥洼自昔产龙媒,何事开元万骑回。千载韩公称入室,恐惊风雨未应开。
洞庭木叶风飕飕,雪浪万顷飞白鸥。气浸中天日月湿,影摇大地山河浮。
数声裂玉洞宾魄,一点残黛湘娥愁。安得天瓢酌仙酒,跨鲸直上扶桑洲。
红树风霜重,玄冬气候深。幽人喜还往,好客足期襟。
酒阵围诗垒,词锋逼羽林。江湖千古意,今日友朋心。
每向铭山山下过,还来此地却逢君。少年从吏身何忝,平日吟诗兴不群。
十月虎林天欲雪,一舟渔浦水连云。自怜客况无聊赖,耳畔蛙声不忍闻。
福唐郡吏东阳客,此去永嘉知几程。三秋忍与故人别,千里还将慈母迎。
橘柚满林香露重,鱼虾入市晚潮平。交游我有同年在,相见还为道远情。