梦回昼长帘半卷。门掩荼(tú)縻(mí)院,蛛(zhū)丝挂柳棉,燕嘴粘花片,啼莺一声春去远。
漫长的白天,午睡醒来窗帘半卷,院门深掩,酴醿花开得好鲜妍。蛛丝丝挂满柳絮绵,燕嘴里衔着落花片,黄莺儿声声啼叫向人报告春天已经离去好遥远。
荼縻:即酴醿。初夏开花,花草生,大型,白色重瓣。柳绵:亦作“柳棉”。柳絮。
桥北桥南千百树,绿烟金穗映清流。
青闺(guī)娟眼窥人过,翠染柔丝带雨稠(chóu)。
没幸章台成别恨,有情灞(bà)岸管离愁。
塞垣(yuán)多少思归客,留着长条赠远游。
青闺:原指女子居住的闺房。娟眼:原形容女子娟秀的眼睛。此处均用来形容柳树的叶芽。
灞岸:即灞水岸边,在陕西长安县东。河上有灞桥,汉唐人送客多至此,常折柳赠别,表示依依惜别之意,故云“有情灞岸管离愁”。
塞垣:边境地带。
榆柳清阴下,茅亭近水湄。
抵檐栽美竹,横榻赋新诗。
朴陋从人笑,栖迟止自怡。
岁寒天地肃,松雪有心期。
客舍如僧舍,秋风几席清。
竹孙仍带箨,鸠妇已呼晴。
年老心情减,官卑去就轻。
京师名籍甚,郑子岂其卿。
沙碛秋高宛马肥,哀笳一曲塞云飞。南都儿辈应相念,过尽征鸿犹未归。
春晴今日又逢晴,閒与儿曹竹下行。春意近来浓几许,森森稚子石边生。
雨欲沉三版,天应隔万重。
元年书大水,六月变穷冬。
消长关时宰,艰危泣老农。
蛟龙毋太横,于尔卜丰凶。
画船夜泊寒山寺,不信江枫有客愁。
二八蛾眉双凤吹,满天明月按凉州。
西风聒耳过黄芦,万水东流草树枯。蟾阙一年秋色远,鹊桥万里客心孤。
青山故国新丰市,芳草王孙旧酒垆。壮志未磨天地阔,剑光耿耿照江湖。
日午山中道,停骖进步难。碱侵苔径滑,风吹毳袍寒。
匡国终无补,全身尚未安。一尊茅店酒,强饮不成欢。