知宰极边地,三年鬓已斑。对愁犹有子,屡转不离蛮。
瘴岭天常晦,荒城昼亦关。相思情倍切,春梦共家山。
雷霆划然轰鬼蜮,明珠翠羽纷狼藉。轻车薏苡莫相乱,归帆唯载黔阳石。
石腹谺张颠盖攲,灵窦纡回通络脉。屹立三尺具孤介,神韵古穆骨羸瘠。
儿时摩挲弄寒碧,老大爬罗还抉剔。可怜兴替凡几回,五十年中事历历。
比邻冷君东海秀,挥洒天风动潮汐。林离纸上如有声,走笔为我旋貌得。
浓阴沈黛召秋气,汇为风雨天深墨。是时主客意震竦,竖尘微笑藏公貊。
呜呼庭前几上双拱璧,幸不相离常宝惜,平泉醒酒非所识。
露铅欲滴。照小池静影,亭亭枝立。耐暑玉肌,出水清凉总如拭。
摇曳风裳淡冶,宜对我、山人衣白。看尽日、有恨无言,幽思入吟笔。
岑寂。众香国。便证与静因,供佛初折。闹红尽涤。端合芬陀署禅室。
一向茶烟榻畔,浑未觉、西风消息。甚处素心伴杳,涉江暗忆。
愁云极目昼成阴,飞鸟犹知恋故林。破碎河山收战气,飘零身世损春心。
封侯未遂空投笔,结客无成枉散金。梦里陈书仍痛哭,纵横残泪枕痕深。