长至雪初下,当看未作诗。高情解相寄,静理独能推。
遥想捲帘处,共谁凭几时。即今消复尽,空见日痕移。
竹林花萼尽英耆,入洛行窝又一时。各有声名传日下,相看杖履趁春期。
老人南极占星聚,雅集西园入画宜。乡望家祯成国故,从来此会独标奇。
青柳高楼白马驹,五陵春醉酒家胡。君家新市长安少,臣里佳人楚国无。
在下愿为莞蒻席,与郎侬作博山炉。东风门外蘼芜晚,更折瑶华向路隅。
焦山寺里随僧粥,枯木堂中看古文。三客两亡馀有仆,百年几尽忽逢君。
桉铭欣得闻京兆,载酒常当同子云。却使卧游生远想,海门东眺碧天分。
碧天隐隐紫云歌,金粟香霏染袖罗。此地更无尘世想,满身祇觉露华多。
呼来小字同明月,卷起轻帘即绛河。应笑丽华璚树底,教人强唤作嫦娥。
玉梅花下访云窝,坐对春山蹙翠蛾。幽暗房栊听雨久,暖香屏障避风多。
论诗反索郎吟絮,作计閒教婢补萝。踪迹自疏情自密,趁人回首注娇波。
经月苦淋涝,瀰漫天地昏。豁然开暮景,相约出衡门。
碧水沈云色,青山带雨痕。高飞看野鹤,去去没遥村。
荒秽驱风力,三秋贮月明。未归湖海棹,聊寄薜萝情。
翠竹独居色,寒蛩夜坐声。寂喧随万感,心与境俱清。
萍踪无定复南游,垂老天涯且未休。满目波涛穷厉揭,空山薜荔自春秋。
久
百年唯适意,富贵欲何如。直道人情远,迂儒世务疏。
溪山留造化,天地饷樵渔。尔辈成名后,应思早遂初。