少年开口话伊周,壮志空存老未酬。吾道尊非因及第,人师贵岂让封侯。
于今绛帐稀黄发,自古青毡重白头。边地莫嫌官署冷,饱餐苜蓿又何求。
未必功成后,山痕便劫灰。千年无战伐,此地有楼台。
梦醒人俱古,天空鹤自回。深情吟两赋,江上几人来。
白日入云暗,青山近水分。乱鸦孤塔寺,杂树老僧坟。
地僻人稀到,泉声客屡闻。清虚何处洞,便欲觅苔文。
垂脚岭边震泽西,暮烟销尽风凄凄。孤村隔水苇花冷,群雁横天落月低。
客子棹舟黄叶岸,渔师夜宿白蘋溪。生涯似我幽居志,瓢笠轻装任所栖。
君反湓水侧,我归雉水头。两水虽异源,共入大江流。
江流亦何永,川流殊不息。汪洋指东海,各努奔赴力。
风卷蓬根野日昏,含凄倚杖望孤村。
村中昨夜逃亡尽,还有催租吏打门。
幽居一何适,独步倚空林。远树喧山鹊,方塘拂水禽。
芰荷香送晚,藤蔓老成阴。云壑藏萧寺,遥闻钟磬音。
黄鹤楼头鹤不归,隔江云气挟山飞。盘空急雨垂天下,入望长帆到岸稀。
水鸟带烟投别树,风豚吹浪撼危矶。道人移榻西窗近,爱听江声接卧帏。
幽燕少年年廿五,广颡庞眉气如虎。复仇祇用一横戈,杀贼全凭几枝弩。
昨宵铁骑来边城,报君情急性命轻。摐金伐鼓下榆塞,黄沙万里连行营。
山川萧条日无色,毡帐枪城愁不得。奇勋不羡李征西,苦节徒怜苏属国。
诘朝烽火照狼山,鞭鞘指处千夫环。身经百战穿金甲,不斩楼兰誓不还。
破敌归来见天子,酾酒椎牛劳将士。戎装乍卸漫还家,明年又报边尘起。
晨起日色昏,村落隐轻雾。相将楼上来,豁然乾坤露。
晴高大岘云,秋远济阴树。海山何处归,万里如可步。