短筇不自立,人立反扶筇。心速行乃迟,智多力不从。
茫茫大块间,为类万不同。鹿寿一千年,蟪蛄不知冬。
松柏参青云,黄杨厄闰中。阳和既有私,天心非至公。
我才岂无用,安心守固穷。
丝布皆可服,本自机上分。布作缟素色,丝成罗绮春。
载染红紫艳,花色争鲜新。紫绮裁穷裤,红罗制舞裙。
细腰同结束,密与支体亲。回顾衣桁间,缟袂积埃尘。
罗绮虽见爱,私亵不可陈。布素虽见弃,拂拭有馀芬。
抚剑忽不怿,去上歌风台。河流日夕迅,莽莽寒云隤。
帐殿下牛羊,赑屃空蒿莱。极目见芒砀,古人骨已灰。
萧曹自刀笔,樊灌奋驽骀。欻起附龙凤,英风被八垓。
途穷蹶骏足,运适伸庸材。扰扰路旁子,畴知衷所哀?
蜂狂蝶闹艳阳晨,越水吴山一例春。处世自求行乐耳,及时惟有钓耕人。
竹叶鸣纱牖,虫声杂锦梭。帘长镫燄小,山乱月明多。
暑退新秋至,风清气爽天。绣馀拈笔墨,花影到窗前。
同是东川客。又谁知、临沧祖饯,转劳惜别。买得短艭沙岸舣,恰好波渌数尺。
最无那、风前铁笛。吹彻碧空云寸裂。看垂杨、也带愁颜色。
龙钟泪,我先滴。如其旅况真萧瑟。忆相逢、斗茶说饼,荷晨菊夕。
偻指西迟才几日,又屈落红春寂。慨携手、河梁赠策。
一纸家书修未得,报平安幸代传萍迹。归期在,桔涂月。
最是贫来韬迹宜,强争枘凿竟忘痴。客窗诗苦囊兼涩,旅梦春浓老不知。
失意无成知得少,灰心已久望燃疑。生嫌岂独刘惔妹,难笑东山掩鼻时。
浩瀚乾坤不见山,水晶圆域览周环。凭谁探取猫花屿,桅木飞腾两亚班。
寒夜悄无声,虚廊走风叶。忽忽疑有人,欲窥心转怯。