高覆松阴复竹阴,窝藏宝刹绝尘侵。千寻峭壁俯湖险,一径寒云郁舍深。
行脚僧忘参上乘,欢颜佛是旧知音。重游先与山灵约,容我山巅一鼓琴。
暮云残雨望觚棱,忆掌丝纶佐中兴。新种柳槐春夹道,偶临凫雁夜张灯。
酒人刻烛思高适,仙侣移舟愧李膺。东阁祗今成马厩,知君未忍薄孙宏。
丰碑遥见炳奎题,尚忆先朝宠日殚。
世有国人供洒扫,每勤词客驻轮蹄。
九河水壮龙狐出,十二城荒向鹤栖。
下马一为郯子问,中原云鸟正凄迷。
携筇独自入云岩,平野烟低落日衔。习习东风起空谷,吹将岚气染春衫。
江南花事记诗章,此地相逢喜欲狂。香逊梅枝传驿使,清芬桃观续刘郎。
裙拖缟练羞红紫,玉压钗鬟冒雪霜。待到水晶如实结,风光犹未老萧娘。
岐西间气蔚洪濛,圣代名臣岳降中。布化原从分陕左,流膏直到极闽东。
五庠礼教裁吾党,四邑弦歌颂我公。傍得门墙桃李种,滋培长荷作霖功。
沿山无数好山迎,才出杭州眼便明。两岸濛濛空翠合,琉璃镜里一帆行。
烟水萧疏总画图,若非米老定倪迂。何须更说江山好,破屋荒林亦自殊。
金碧湖山作队看,沙鸥却占子陵滩。武林旧事依稀记,待诏街头卖牡丹。
客宿楞伽宫,秋深白露中。云归千涧满,月出万山空。
兵甲何时息,琴尊此夜同。张华有宝剑,醉拔舞雌雄。