寥落寒云蔽旧京,歌残《玉树》听凄清。并无铁锁沉天堑,遽见金舆出石城。
一马尚能龙变化,千门谁使草纵横?乌衣巷陌寻常在,可是夷吾浪得名?
虎踞龙蟠古帝州,长江依旧束东流。六朝歌舞秦淮月,百战兴亡燕子秋。
宫阙齐梁迷故土,亭台王谢总荒丘。年年画舫游人醉,谁听中宵杜宇愁。
歇马馀残照,循墙谒閟宫。冠裳王者并,俎豆圣人同。
战国风趋下,斯文日再中。低徊抚松柏,惆怅仰龟蒙。
未必功成后,山痕便劫灰。千年无战伐,此地有楼台。
梦醒人俱古,天空鹤自回。深情吟两赋,江上几人来。
一面东风百万军,当年此处定三分。
汉家火德终烧贼,池上蛟龙竟得云。
江水自流秋渺渺,渔灯犹照获纷纷。
我来不共吹箫客,乌鹊寒声静夜闻。
道貌深衣各俨然,德星百里聚多贤。剧悲白鹿谈经侣,已近苍鹅出地年。
一传是非留党锢,千秋涕泪付遗编。水居曾见重摹本,同守清芬镇二泉。
四年笔砚共相依,几向丹铅覈是非。尘榻无人联夜雨,沂风独自咏春衣。
心怜药饵愁多病,目断云山锁落晖。闻道蒲觞新有约,为藏佳酿待君归。
小住茸城雅意投,行踪聚散等萍浮。九峰三泖留游迹,浅唱低斟涤客愁。
阅世人多羞看剑,趁潮门近系归舟。黯然一样清淮别,乱擘蛮笺漫挽留。
何来疏影最怜侬,曾记罗浮梦里逢。惆怅今宵林下月,美人隔得不惺忪。
城西争说谢公塘,后有颜苏德泽长。十卷诗吟留刺史,百年神定在桐乡。
云移镇霅楼头白,风送洼尊亭外凉。旧日宫垣安可仰,斯民去思不能忘。