韶光淡荡媚春时,紫燕寻巢觅故知。对酒追思金谷例,看山旋忆谢公诗。
新红嫩绿莺声滑,浅碧遥青蝶梦迟。一种闲吟消永昼,画阑低拂柳丝丝。
浮图涌现如文笔,界破青天任尔书。屋外高林通古寺,座中修竹认吾庐。
清池日涤端溪砚,陋巷时来长者车。姑藕之无正蒙养,鲤庭方盛祖庭馀。
东海膏腴地,今年剧战侵。弭兵诸将责,宽赋圣人心。
鱼戏春云湿,鼍鸣海气深。裹疮怜战马,踯躅亦哀吟。
涉溪寒策卫,日入远山空。樽酒秋香里,班荆落叶中。
星云平野黑,镫火暗烟红。携手新桥上,萧然向晚风。
不遣牢愁意,残灯夜独亲。饥驱轻作客,老至漫依人。
泛梗踪如寄,炊粱迹已陈。支离馀倦眼,五技笑谋身。
客且去,客且去,村店高房健儿住。朔方调来十万兵,兵车满道村人惊。
停骖且致问,主人告予病。店家三月当官差,有肉无鱼众兵忿。
青州大吏操军符,遣官督兵兵怒呼。我侪出身冒白刃,安能饥饿为驰驱。
昨夜天南望烽燧,贼氛已近兰陵地。官军何日出山东,道傍布席摴蒱戏。
驱黄犊,驱黄犊,黄犊牵车汗流腹。车中列列森刀枪,健儿畏死心怏怏。
乡村已虚耗,频年苦徵调。羽书忽到县令忙,官吏索车虎狼暴。
前驱出境后队迎,数十万钱送一程。大车折轮牸牛死,车长被挞空哀鸣。
里正敛钱到乡曲,乡民无钱卖其屋。租庸事重衣食轻,补疮剜却心头肉。
春风记得过西泠,涧草溪花列翠屏。路曲不知归去晚,夕阳影里乱峰青。
嗟房之空兮,空且可居。门阑幽寂兮,孟氏之庐。清镫荧荧兮,有子读书。
昏夜勤勤兮,吾志硕图。皇天垂鉴兮,儿能成儒。终归泉下兮,无愧吾夫。
千山如拱立,邀我快攀跻。路险人踪少,峰高暮色低。
水声悬峭壁,岩影落深溪。小鸟窥予至,惊飞夕照西。