几年寒食在天涯,又向梁园滞岁华。去日壶觞来日梦,二分尘土一分花。
中年多感心犹热,生计能谋愿已奢。我有墓田归未得,春风吹泪迸窗纱。
目愿为我目,口愿为我口。足愿为我足,手愿为我手。
区区此一心,不乐为我有。我岂负心哉,问心心曰否。
少小附君身,周旋日已久。灵府清且间,外缘息攻掊。
不谓廿年来,君为利禄诱。却又大迂拘,事事落人后。
饥寒日煎迫,无计可抖擞。辄以委之我,我能不任受。
顾此方寸地,有似厨中臼。纷纷蓼与齑,辛苦乃杂揉。
手不习钻刺,足不惯奔走。有目喜观书,有口善饮酒。
惟心实难为,请君试分剖。我还语我心,此咎我自取。
汝实主人翁,亦汝自取咎。长安诸贵人,腰金纡大绶。
裘马鲜且肥,黄白积如阜。汝不附渠身,生即与我偶。
我命既穷薄,汝福何由厚。抑汝有自来,乾父而坤母。
气可沮金石,光可彻箕斗。细故辄悲摧,自待则已苟。
我今与汝约,今已三十九。年光迅白驹,世熊幻苍狗。
物有如许许,事有如某某。不敢复相烦,但愿坚自守。
先以三昧火,为汝焚其蔀。继以三昧水,为汝涤其垢。
沃劣不须膏,扫愁不用帚。翩翩鸟出笼,洋洋鱼脱笱。
皮囊有坏时,祝汝长不朽。书此券来兹,时维岁乙酉。
炎歊扫尽任徜徉,百本芭蕉半亩塘。竹屋夜吟诗隽永,莲筒秋味酒清香。
月斜透树影俱好,风细著身心亦凉。更占人间无量福,书帷萤火胜燃糠。
淡淡湖风弄雨丝,纸灰飞上绿杨枝。三年不过归元寺,肠断清明上冢时。
舍北村南雨又晴,倦抛书卷漫游行。山鸠逐妇每双唤,苍鼠窥人时独惊。
种秫拟成千日酒,腌菘聊当一春羹。月泉甲子依稀是,读罢遗编泪暗倾。
老来贫困实堪磋,寒气偏归我一家。
无被夜眠牵破絮,浑如孤鹤入芦花。
疏云漏微雨,方霁月已白。垂竿夕未归,独坐忘机客。
斜看孤鹭飞,点破遥江碧。
禁烟时节野烟屯,恻恻寒多独掩门。入夜雨声偏破梦,一年花事暗惊魂。
野坟处处逢春祭,孤子年年有泪痕。去岁玉峰曾记住,干戈回首怕重论。
远戍风霜苦,为农雨露深。屋依秋树老,门对野塘阴。
细雨荷锄去,清风抱膝吟。群游鸥与鹭,相狎两无心。
细雨过春塘,参差荇藻香。临流非有羡,寄兴在濠梁。