别君复几日,葵稆当门多。刀钱重腰带,秋风动绮罗。
七彩芙蓉帐,红衾叠寒波。秋夜长如此,寂寞金闺里。
梁上难同紫燕飞,镜前拟作青鸾死。思君忆君不见君,江南梦化陇西云。
前日缄书浑是泪,不须更验石榴裙。
江南草长莺乱飞,柳花如雪粘人衣。龙头画舫送将归。
送将归,两持楫。妹桃根,姊桃叶。
窣堵波成傍佛寮,钟鱼香火伴昏朝。不知一盏花前酒,谁向刘伶墓上浇?
不见黄莺啼,但愿莺啼早。莫使梦辽西,省得侬烦恼。
故人经岁别,怅望久无音。坞隐江村小,烟迷树色深。
疏风吹绮幕,新月上瑶琴。静里相思极,何时惬素襟。
落日带平楚,空山暑气微。晚风生竹露,秋色上寒夜。
落魄频中酒,孤怀忆采薇。愁予正萧瑟,惟见白云飞。
枯杨不再芳,残花不再扬。下士忽愁苦,斯人已沦亡。
沦亡岁月迁,昨梦在我傍。觉来不见君,神思空旁皇。
旁皇何所之,愿言携酒浆。寻君墓前道,空山石苍苍。
苍山万古色,人命有短长。乡井嗟决绝,魂当随鸟翔。
青云为君衣,白云为君裳,君已契冲穆,岂复含悲伤。
斜日下寒天,存者长相望。
逆旅长歌动客星,杨花化作楚江萍。仙人玉笛横江夏,贾客云帆出洞庭。
说剑荆台花匼匝,吹箫吴市雨淋铃。亲知莫讶头毛白,一杖全收五岳青。
峭壁蒙葺绿,天然列画屏。夕阳残照里,添得十分青。
所亲在四方,飘萍无定处。非不数寄书,游子渺难遇。
岁晚多疾风,黄叶落枯树。望远无人归,乌鹊故相误。