榆柳清阴覆井床,南风五月叫蜩螗。我行真为村农喜,绿树中间麦尽黄。
灼灼庭前花,春风斗红紫。随荣复随谢,盛衰偶然尔。
草木岂无情,谁能一生死。我思更如何,欲种菩提子。
壮岁辽东戍,归来一钓翁。功名符止水,师友剩高风。
断碣苍烟外,危矶夕照中。桐江有遗迹,寄托古今同。
百金买骏马,千金买美人;
万金买高爵,何处买青春?
采药采参苓,种花种桃李。参苓令人寿,桃李夏阴美。
监门能解围,饿夫堪救死。古来慷慨人,往往出下士。
厚貌仰姬公,绝交广刘子。二端孰为正,偏辞竟难恃。
卓哉赵孟言,劝君锄棘枳。
木棉初种时,其子皆露天。
意在衣被人,不肯为人怜。
我行忽见之,三叹心惕然。
感此复再拜,草中有大贤。
丈夫生宇内,岂止图自全。
鹑衣瓮牗下,措意在八埏。
杯水虽至微,味亦同深渊。
泰山非不高,远视等一卷。
但使志今存,何必快目前。
惜哉彼下士,白发守遗编。
高堂有旨酒,列坐有嘉客。相逢燕赵徒,携我酌春夕。
香雾蒙玉壶,飞花落瑶席。狼籍驼蹄羹,照座浓琥珀。
美人红罗襦,微微送廊芗泽。酒酣闻浩歌,歌声惨不怪。
劝客尽此觞,光阴如电激。今日清镜颜,明日青山魄。
百年不可知,须为目前惜。四座感此言,举觞更浮白。
乐哉此夕饮,髡亦能一石。
奉命筹军国,非关玩物华。新凉犹未至,馀暑正方赊。
鸣骑依残渡,行旌带晚霞。无劳呵殿急,恐警野人家。
浓春烟景尽销沈,槐夏风光归思深。最不可人花里菊,十分秋意似侬心。
天外鱼书绝,征人岂念家。可怜小儿女,夜夜看灯花。