风光最好传平壤,一夕星轺此暂停。东去江流千顷碧,西来山拥四围青。
故人天末留诗句,美景檐前列画屏。何必颍滨夸胜迹,苏家独有快哉亭。
频年游子唱《骊歌》,杨柳其如送别何。毕竟不知攀折苦,长条更比去年多。
白草屯边路,黄花戍里程。西风三万里,吹满别离情。
君弹出塞音,我唱《白头吟》。挟瑟高堂上,凄凄劳客心。
关山万里暮,风雨五更深。送尔不能别,看余泪满襟。
送子斜阳外,心情借酒浇。一亭春草碧,千里马蹄遥。
曲唱新杨柳,人过旧板桥。后欢虽可卜,此际已魂消。
君妇持家政,于归尔在前。
蕙兰题姓氏,荆布择姻缘。
正色常忠谏,平心每善全。
嗟乎真畏友,一夕径飘然。
贫交无厚薄,穷壤无岁时。阴阳倏迁变,观化若等夷。
夏日炎何早,黄尘压空苦热恼,冬日暖何迟,霜威懔慄侵单袿。
凉暄如流去飘忽,转眼芳华已销歇。咨寒怨暑亦何为,松柏森森挺高节。
颜枯手皴未遑惜,维愿年年不离别。绮纨被体奚足欢,丘壑藏身宁守拙。
君不见,后有梁鸿前冀缺。
不著屐,不弄舟,世间更有佳胜不?人生意气贵各适,安能与世相沉浮。
我乡山水本灵秀,游览所至舒吟眸。阿咸招我出城北,江山共我穷探搜。
君山巍巍峙云表,长江浩浩波东流。嗟余尘网久羁束,何幸与子偕昂头。
山灵招手冯夷啸,放怀直欲淩沧舟。乾坤俛仰一何窄,回顾尘界将安投。
不如乘风跨黄鹤,轻掷世事如閒鸥。白云在天红树远,君听我歌君莫愁。
君不见神仙飘渺排云阙,手执芙蓉呼我俦。拍肩从此洒然去,与君长作蓬莱游。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
满堤花雾湿萋迷,万缕黄金一色齐。是处楼台烟雨里,流莺知坐那枝啼。