穷阴不觉暝,远岸系轻舟。雁影霜天月,芦花海气秋。
镫残搔短鬓,酒尽揽征裘。欲问蕲王迹,寒潮咽暮流。
乍解征鞍,又理汉江归棹。不思量、恹恹病倒。今宵欢尽,怕鸡窗催晓。
柳丝愁、恨花偏笑。
东风转眼开了,酴醾须到。约重来、还须去早。餐风眠露,嘱蛾眉休扫。
最伤心、袖边人老。
雁影横空,触忤情怀难说。记西窗、匆匆话别。盈盈秋水,渺行舟如叶。
剩凝眸、暮云千叠。
虚堂帘卷,不奈雨丝初歇。听蛩声、离心百结。年来憔悴,最深秋时节。
待归期、早梅如雪。
故人知我苦绸缪,落笔能开海上楼。何恋稷门初至客,最难江国后归舟。
酒边哀乐陈陈见,风入园林事事秋。著子一枝原局促,迟予三径足淹留。
洪炉入夜熔并铁,飞焰照山光明灭。忽然澒洞不可收,万壑千岩洒红雪。
栖鸦控地林蟒逋,电光的烁开金铺。山魈木客伏不动,天女下视群灵趋。
此时观者色如赭,流波迸出珊瑚颗。枯枝瘦草相新鲜,异彩奇葩遍原野。
大冶运腕何珑玲,莲花落去犹有声。力疲气竭暂放手,始见明月空中行。
世间怪事真有此,百炼柔钢齐绕指。请看入眼幻缤□,笑他剪采堆红紫。
腐烂文章仗琢磨,饥驱万里逐风波。长安亲见知交少,南粤还愁瘴疠多。
家返钱塘身又去,书传梅岭雁难过。却伤无计留琴剑,挥泪离亭一浩歌。
谩誇远水与遥岑,城市山林此又寻。南浦雨过湘簟爽,西峰云起晓窗阴。
忘形礼数捐虚谬,坐客尊醪任浅深。借问当时河朔饮,可能来往有高吟。
烘桃染杏,春到愁、思量处。弱蕙试新荑,嫩蝶翻绵羽。
林际莺才满,梁畔燕将乳。飏歌旗,喧戏鼓。三三两两,挑荠谁家女。
鸭头搓足,匀遍了、城南浦。半引前溪影,碧上垂杨缕。
半取烟汀色,绿蘸盈樽醑。斟一斗,思千古。兰亭洛水,淼淼波流去。