沈尤村僻绝尘寰,千个筼筜水一湾。学道著书无个事,满庭黄叶对秋山。
寒山几点入云碧,漠漠亭皋远烟色。幽径云深少人行,蟋蟀怨秋声凄恻。
秋夜携筇踏云来,竹床石砌生青苔。中有高人结茅住,落叶无声门不开。
童子隔篱谢客语,蓬蒿满径谁宾主。明月多情解送还,秋阴一片落烟渚。
疏树平桥还小溪,秋容古意两凄迷。坏幢老寺梁天监,高垄荒碑汉会稽。
塔屋镫寒青黯黯,径沙草软碧萋萋。前朝兴废无人语,独送残阳过水西。
一日不尽分,此日为虚生。一事不尽分,此事为无成。
顺逆常变中,努力得安行。我生自有定,宠辱何须惊。
小别云林数载余,一舠重泊古僧居。携来紫蟹黄柑好,正是斜风细雨初。
野圃四围秋寂寂,山斋一榻夜蘧蘧。寒星数点流萤小,犹似虚窗照读书。
谩誇远水与遥岑,城市山林此又寻。南浦雨过湘簟爽,西峰云起晓窗阴。
忘形礼数捐虚谬,坐客尊醪任浅深。借问当时河朔饮,可能来往有高吟。
海外生奇巘,球峦映晓霞。吐光争绣轴,悬彩斗红纱。
片片流丹染,层层紫色遮。佛头青未了,仙岛翠交加。
糁树辉连绮,蘸峰映郁华。方知霄壤阔,浮岛望中赊。
渺矣澎湖屿,海中天一涯。岛开环四面,民聚约千家。
风剥山无树,潮侵石有花。捕鱼生计足,不解植桑麻。
荒署萧然动远思,曾栽桂树两三枝。钩帘雁过偕吟处,把酒人当独坐时。
楼上秋河横似带,树头初月广于眉。朝云一去无消息,犹见银釭罩被池。
昨夜山风急,吹叶惊客馆。晨起闻雨声,未觉妨游览。
荷笠出孤村,行行雨渐缓。山峰与云峰,出没浑不辨。
夙爱岩谷奇,今喜道路坦。高吟兴悠然,委辔任山蹇。
原野遍氤氲,旭日遥峰展。空濛隔疏雨,众壑殊晦显。
山鸟高下鸣,倏见晴光满。雨气蒸为霞,赤焰横绝巘。
恨无良友俱,妙赏谁余道。