落日登楼意,沧州万里遥。云阴冥屈蠖,风势侧盘雕。
俗物毋相乱,秋山肯见招。寒芜横暝色,抱膝得无聊。
落叶萧条万井秋,碧云天外水东流。苍烟古木寒鸦乱,野径残阳旅客愁。
千里音书悲雁断,十年踪迹感萍浮。擎杯欲醉何曾醉,惆怅西风独倚楼。
月华如雪露华浓,寻遍阑干隔岁踪。祇觉东风苏病体,难遮西日驻欢容。
灯花刺眼双苞结,带子惊心一寸松。除却寒衾温旧梦,春来无事不娇佣。
贪依幽槛立花阴,忘却冥冥细雨侵。替整莲巾防折角,代障葵扇示同心。
怜卿秀色调饥慰,知我清姿病渴深。戏语他年身后事,带瞋和笑未沾襟。
霜肃风凄不可行,转缘情重似无情。修成蛱蝶原孤梦,订定鸳鸯是再生。
银烛几曾知喜恨,金钱空为卜阴晴。分明见面仍河汉,却费相思到五更。
我生三岁便随宦,龆龀已行天下半。廿龄偕计始离亲,今汝速游未及冠。
寻常不违阿母膝,负笈城南梦辄唤。临行欲语泪满衣,触我春晖肠寸断。
桑蓬有志例割慈,海市神山更壮观。古书新法泱泱风,今日一家孰胡汉?
生成世好不挂眼,言大学疏是吾患。出门攻错慎自求,开卷精华要常玩。
生迟敢望汝成速,及我两人犹老健。荔支熟时海不波,准备年年刮目看。
秋色浮江上,烟波共渺然。苍茫迷远渚,寥落向遥天。
折叶惊寒雁,飞花点钓船。伊人不可即,怅望水云边。