小筑茅斋芟绿芜,莳花垒石足清娱。当窗杨柳为屏障,绕屋溪山即画图。
旧设药阑添鸭脚,新栽湘竹隐虾须。幽闲地僻无余事,一卷《南华》对茗炉。
客有抱琴至,泠泠风入弦。沧江淡无际,落日欲生烟。
余响忽中断,秋怀殊渺然。美人不相见,怅望隔遥天。
课子无期志渐衰,频年浪枻有馀哀。客中归梦云无定,病里离愁雨送来。
倦眼怕看灯檠火,名心冷拨药炉灰。何年竹屋茅亭建,门对芙蓉九朵开。
我闻宜山堂,结构平陵阳。群公争赋诗,佳咏皆琅琅。
何处最宜山,奇峰出短墙。石屋一片云,黛色映筼筜。
隔帘见幽壑,入户飞层冈。枯藤与古木,掩映多奇光。
峰影落清泉,水面还苍苍。何时最宜山,山静觉昼长。
朝霞与夕烟,树色分微茫。春明山翠浓,夏雨山风凉。
明月出远岫,秋峰群相望。何人最宜山,先生称古狂。
芒鞋筇竹杖,荷衣薜荔裳。看山无朝暮,一卷或一觞。
手招西爽来,披襟从徜徉。斯景与斯人,是名宜山堂。
毳帐紫明驼,蒲桃玉叵罗。西风吹落叶,飞满大凌河。
大凌河头啼早鸦,锦州城里弹琵琶。琵琶弦涩冻不响,松山杏山雪一丈。
送君走马深雪中,白狐战裙乌角弓。马毛旋空风怒吼,冰底髑髅随马走。
东望沈阳城,梦见居庸关。春风有时来,征客何时还。
君不见,出关枯草黄入天,密云道上抛榆钱。
清秋如静女,窈窕不多妆。菱浦微弯月,枫林小著霜。
山眉修入画,波縠滑生光。更拟褰裳去,三湘畹芷香。
钩党东京籍,琴樽北海宾。清流几公子,白发老遗民。
一代吟诗社,千金结客身。我怀不可见,寒日下荆榛。
天风吹水幻千沤,蜃气楼台日夜浮。我且掉头归去也,故山傥足稻粱谋。
何年月黑风狂夜,吹落㟏岈覆一溪。诗里未经摩诘画,袖中难倩米颠携。
云流石罅疑天近,瀑溅衣裙识洞低。盘礡不知春日永,欲寻归路几番迷。
悔经窃药化嫦娥,空费霓裳咏大罗。历久终成千古恨,圆时常少缺时多。