问君何所思,迢递艳阳时。门静人归晚,墙高蝶过迟。一双青琐燕,千万绿杨丝。屏上吴山远,楼中朔管悲。宝书无寄处,香毂有来期。草色将林彩,相添入黛眉。
那知芳岁晚,坐见寒叶堕。吾不如腐草,翻飞作萤火。
补天残片女娲抛,扑落禅门压地坳。霹雳划深龙旧攫,
屈槃痕浅虎新抓。苔黏月眼风挑剔,尘结云头雨磕敲。
秋至莫言长矻立,春来自有薜萝交。
羽客鍊丹井,井留人已无。旧泉青石下,馀甃碧山隅。
云朗镜开匣,月寒冰在壶。仍闻酿仙酒,此水过琼酴。
贫居乐游此,江海思迢迢。雪夜书千卷,花时酒一瓢。
独愁秦树老,孤梦楚山遥。有路应相念,风尘满黑貂。
琪树西风枕簟秋,楚云湘水忆同游。
高歌一曲掩明镜,昨日少年今白头。
离魂断续楚江壖,叶坠初红十月天。紫陌事多难暂息,
青山长在好闲眠。方趋上国期干禄,未得空堂学坐禅。
他岁若教如范蠡,也应须入五湖烟。
热去解钳釱,飘萧秋半时。微雨池塘见,好风襟袖知。
发短梳未足,枕凉闲且欹。平生分过此,何事不参差。
病眠夜少梦,闲立秋多思。寂寞馀雨晴,萧条早寒至。
鸟栖红叶树,月照青苔地。何况镜中年,又过三十二。
欲入卢家白玉堂,新春催破舞衣裳。蝶衔红蕊蜂衔粉,共助青楼一日忙。