小田微雨稻苗香,田畔清溪潏潏凉。
自忆东吴榜舟日,蓼花沟水半篙强。
鱼在深泉鸟在云,从来只得影相亲。他时纵有逢君处,应作人间白发身。
莫问华簪发已斑,归心满目是青山。独上层城倚危槛,柳营春尽马嘶闲。
海国一尺绮,冰壶万缕丝。以君西攀桂,赠此金莲枝。高鸟思茂林,穷鱼乐洿池。平生握中宝,无使岁寒移。
野花幽鸟几千般,头白山僧遍识难。
世上游人无复见,一生唯向画图看。
轻花细叶满林端,昨夜春风晓色寒。黄鸟不堪愁里听,绿杨宜向雨中看。
行杯酌罢歌声歇,不觉前汀月又生。
自是离人魂易断,落花芳草本无情。
南游曾共游,相别倍相留。行色回灯晓,离声满竹秋。
稳眠彭蠡浪,好醉岳阳楼。明日逢佳景,为君成白头。
曾经沧海难为水,除却巫山不是云。
取次花丛懒回顾,半缘修道半缘君。
曾经到临过沧海,别处的水就不足为顾;除了巫山,别处的云便不称其为云。
仓促地由花丛中走过,懒得回头顾盼;这缘由,一半是因为修道人的清心寡欲,一半是因为曾经拥有过的你。
曾经:曾经到临。经:经临,经过。难为:这里指“不足为顾”“不值得一观”的意思。除却:除了,离开。这句意思为:相形之下,除了巫山,别处的云便不称其为云。
取次:草草,仓促,随意。花丛:这里并非指自然界的花丛,乃借喻美貌女子众多的地方,暗指青楼妓馆。半缘:此指“一半是因为……”。修道:指修炼道家之术。此处阐明的是修道之人讲究清心寡欲。君:此指曾经心仪的恋人。
谢公最小偏怜女,嫁与黔娄百事乖。顾我无衣搜画箧,泥他沽酒拔金钗。
野蔬充膳甘长藿,落叶添薪仰古槐。今日俸钱过十万,与君营奠复营斋。