召平瓜地接吾庐,谷雨干时手自锄。
昨日春风欺不在,就床吹落读残书。
他皆携酒寻芳去,我独关门好静眠。唯有杨花似相觅,因风时复到床前。
山头兰若石楠春,山下清明烟火新。
此日何穷礼禅客,归心谁是恋禅人。
明时帝里遇清明,还逐游人出禁城。九陌芳菲莺自啭,万家车马雨初晴。客中下第逢今日,愁里看花厌此生。春色来年谁是主,不堪憔悴更无成。
一来江城守,七见江月圆。齿发将六十,乡关越三千。褰帷罕游观,闭閤多沉眠。新节还复至,故交尽相捐。何时羾阊阖,上诉高高天。
旅人游汲汲,春气又融融。农事蛙声里,归程草色中。
独惭出谷雨,未变暖天风。子玉和予去,应怜恨不穷。
谁如南浦傲烟霞,白葛衣轻称帽纱。碧玉蜉蝣迎客酒,
黄金毂辘钓鱼车。吟歌云鸟归樵谷,卧爱神仙入画家。
他日凤书何处觅,武陵烟树半桃花。
春草纷碧色,佳人旷无期。悠哉千里心,欲采商山芝。
叹息良会晚,如何桃李时。怀君晴川上,伫立夏云滋。
凛凛秋闺夕,绮罗早知寒。玉砧调鸣杵,始捣机中纨。
忆昨别离日,桐花覆井栏。今来思君时,白露盈阶漙.
闻有关河信,欲寄双玉盘。玉以委贞心,盘以荐嘉餐。
嗟君在万里,使妾衣带宽。
故人何处望,秋色满江濆。入水溪虫乱,过桥山路分。
鹤归松上月,僧入竹间云。莫惜中宵磬,从教梦里闻。
异音来骠国,初被奉常人。才可宫商辨,殊惊节奏新。转规回绣面,曲折度文身。舒散随鸾吹,喧呼杂鸟春。襟衽怀旧识,丝竹变恒陈。何事留中夏,长令表化淳。