天晴上初日,春水送孤舟。山远疑无树,潮平似不流。
岸花开且落,江鸟没还浮。羁望伤千里,长歌遣四愁。
蟾宜天地静,三五对阶蓂.照耀超诸夜,光芒掩众星。
影寒池更澈,露冷树销青。枉值中秋半,长乖宿洞庭。
登楼仍喜此宵晴,圆魄才观思便清。海面乍浮犹隐映,
天心高挂最分明。片云想有神仙出,回野应无鬼魅形。
曾向洞庭湖上看,君山半雾水初平。
烟树寒林半有无,野人行李更萧疏。
堠(hòu)长堠短逢官马,山北山南闻鹧(zhè)鸪(gū)。
万里关河成传舍,五更风雨忆呼卢。
寂寥(liáo)一点寒灯在,酒熟邻家许夜沽。
烟树寒林时隐又时现,我的行装轻便又简单。
到处都能遇到官家马,鹧鸪满山啼叫声不断。
万里关河都是派行舍,呼卢之声好像响耳边。
深夜只有一盏寒灯在,盅盅美酒未把愁闷遣。
烟树寒林:笼罩在烟雾与微寒中的树林。野人:在野之人,作者自指。行李:即行装。萧疏:稀稀落落,这里指行装轻便简单。
堠长堠短:指行程或长或短。堠,古代驿路旁边记里程的土堆。逢宫马:在路上常常遇到官马。鹧鸪:鸟名,古人认为它的叫声很象“行不得也哥哥”,最容易引起旅人的愁思。
传舍:古时供来往行人居住的旅舍。五更:古代记时制度,将一夜分为五更,这里泛指夜间。呼卢:古代博戏的一种,又名“樗蒲”,博具为五木,类似后世的掷色子,用五个木制杏仁形之子,一面涂黑,一面涂白,掷出后,五子皆现黑,即为“卢”,是最高之采,掷子时,往往呼叫,希望得到全黑,所以名叫“呼卢”。
寂寥:寂寞。寒:指灯光带有寒意,形容环境的冷清。沽:买。
自古分功定,唯应缺又盈。一宵当皎洁,四海尽澄清。
静觉风微起,寒过雪乍倾。孤高稀此遇,吟赏倍牵情。
何须凿井饮,门占古溪居。寂寞苔床卧,寒虚玉柄书。有期登白阁,又得赏红蕖。清浅蒲根水,时看鹭啄鱼。
山川初展国图宽,未识龙颜坐不安。
风动白髯旌节下,过时天子御楼看。
相感君臣总泪流,恩深舞蹈不知休。
初从战地来无物,唯奏新添十八州。
催修水殿宴沂公,与别诸侯总不同。
隔月太常先习乐,金书牌纛彩云中。
无人敢夺在先筹,天子门边送与球。
遥索彩箱新样锦,内人舁出马前头。
御马牵来亲自试,珠球到处玉蹄知。
殿头宣赐连催上,未解红缨不敢骑。
老作三公经献寿,临时犹自语差池。
私从班里来长跪,捧上金杯便合仪。
四海无波乞放闲,三封手疏犯龙颜。
他时若有边尘动,不待天书自出山。
胡马悠悠未尽归,玉关犹隔吐蕃旗。
老臣一表求高卧,边事从今欲问谁。
威容难画改频频,眉目分毫恐不真。
有诏别图书阁上,先教粉本定风神。
重赐弓刀内宴回,看人城外满楼台。
君臣不作多时别,收尽边旗当日来。
万里清光不可思,添愁益恨绕天涯,谁人陇外久征戍,
何处庭前新别离。失宠故姬归院夜,没蕃老将上楼时。
照他几许人肠断,玉兔银蟾远不知。
相随骑尾紫游缰,各佩牛腰古锦囊。过眼风烟都领略,聚头灯火更平章。
鹊枝赋罢骄横槊,蚓鼎联成倦倚墙。三读轩渠仍伎痒,亦撩草梦到池塘。
硕贤静广州,信为天下贞。屈兹大将佐,藉彼延阁英。
声动柳吴兴,郊饯意不轻。吾知段夫子,高论关苍生。
处以德为藩,出则道可行。遥知南楼会,新景当诗情。
天高林瘴洗,秋远海色清。时泰罢飞檄,唯应颂公成。