关山落叶秋,掩泪望营州。辽海云沙暮,幽燕旌旆愁。战馀能送阵,身老未封侯。去国三千里,归心红粉楼。
栅壕三面斗,箭尽举烽频。营柳和烟暮,关榆带雪春。
边城多老将,碛路少归人。杀尽金河卒,年年添塞尘。
候火起雕城,尘沙拥战声。游军藏汉帜,降骑说蕃情。
霜落滹沱浅,秋深太白明。嫖姚方虎视,不觉说添兵。
朔胡乘月寇边城,军书插羽刺中京。天子金坛拜飞将,
单于玉塞振佳兵。骑射先鸣推任侠,龙韬决胜伫时英。
闻有河湟客,愔愔理帷帟。常山启霸图,汜水先天策,
衔珠浴铁向桑干,衅旗膏剑指乌丸。鸣鸡已报关山晓,
来雁遥传沙塞寒。直为甘心从苦节,陇头流水鸣呜咽。
边树萧萧不觉春,天山漠漠长飞雪。鱼丽阵接塞云平,
雁翼营通海月明。始看晋幕飞鹅入,旋闻齐垒啼乌声。
自从一戍燕支山,春光几度晋阳关。金河未转青丝骑,
玉箸应啼红粉颜。鸿归燕相续,池边芳草绿。
已见氛清细柳营,莫更春歌落梅曲。烽沉灶减静边亭,
海晏山空肃已宁。行望凤京旋凯捷,重来麟阁画丹青。
楚水夜潮平,仙舟烬烛明。美人歌一曲,坐客不胜情。
罗幕香风倦,纱巾舞袖轻。遨游正得意,云雨莫来迎。
侠客重恩光,骏马饰金装。瞥闻传羽檄,驰突救边荒。转战磨笄地,横行戴斗乡。将军占太白,小妇怨流黄。騕褭青丝骑,娉婷红粉妆。一春莺度曲,八月雁成行。谁堪坐秋思,罗袖拂空床。
儿生三日掌上珠,燕颔猿肱秾李肤。十五学剑北击胡,
羌歌燕筑送城隅。城隅路接伊川驿,河阳渡头邯郸陌。
可怜少年把手时,黄鸟双飞梨花白。秦王筑城三千里,
西自临洮东辽水。山边叠叠黑云飞,海畔莓莓青草死。
从来战斗不求勋,杀身为君君不闻。凤凰楼上吹急管,
落日裴回肠先断。
摧残枯木倚寒林,几度逢春不变心。樵客见之犹不采,郢人何事苦搜寻。
瘦马羸童行背秦,暮鸦撩乱入残云。北风吹起寒营角,直至榆关人尽闻。
淮南木落秋云飞,楚宫商歌今正悲。青春白日不与我,
当垆举酒劝君持。出门驱驰四方事,徒用辛勤不得意。
三山海底无见期,百龄世间莫虚弃。
君不见金城帝业汉家有,东制诸侯欲长久。
奸雄窃命风尘昏,函谷重关不能守。龙蛇出没经两朝,
胡虏凭陵大道销。河水东流宫阙尽,五陵松柏自萧萧。