闲人只是爱春光,迎得春来喜欲狂。买酒怕迟教走马,
看花嫌远自移床。娇莺语足方离树,戏蝶飞高始过墙。
颠倒醉眠三数日,人间百事不思量。
已有清阴逼座隅,爱声仙客肯过无。
陵迁谷变须高节,莫向人间作大夫。
百雉摧残连野青,庙门犹见昔朝廷。一生虽抱楚王恨,
千载终为息地灵。虫网翠环终缥缈,风吹宝瑟助微冥。
玉颜浑似羞来客,依旧无言照画屏。
小松初数尺,未有直生枝。闲即傍边立,看多长却迟。
金泥小扇谩多情,未胜南工巧织成。藤缕雪光缠柄滑,
篾铺银薄露花轻。清风坐向罗衫起,明月看从玉手生。
犹赖早时君不弃,每怜初作合欢名。
殊邻覆露同,奉使小司空。西候车徒出,南台节印雄。
吊祠将渥命,导驿畅皇风。故地山河在,新恩玉帛通。
塞云凝废垒,关月照惊蓬。青史书归日,翻轻五利功。
暖日当头催展菜,和风次第遣开花。呼童远取溪心水,待客来煎柳眼茶。