荆州连岁滞游方,拄杖尘封六尺光。洗面有香思石溜,
冥心无挠忆山床。闲机但愧时机速,静论须惭世论长。
昨夜分明梦归去,薜萝幽径绕禅房。
咽咽复啾啾,多来自早秋。园林凉正好,风雨思相收。
在处声无别,何人泪欲流。冷怜天露滴,伤共野禽游。
静息深依竹,惊移瞥过楼。分明晴渡口,凄切暮关头。
时节推应定,飞鸣即未休。年年闻尔苦,远忆所居幽。
欲话趋时首重骚,因君倍惜剃头刀。千般贵在能过达,
一片心闲不那高。山叠好云藏玉鸟,海翻狂浪隔金鳌。
时应记得长安事,曾向文场属思劳。
朝入天苑中,谒帝蓬莱宫。
青山映辇道,碧树摇烟空。
谬题金闺籍,得与银台通。
待诏奉明主,抽毫颂清风。
归时落日晚,蹀躞浮云骢。
人马本无意,飞驰自豪雄。
入门紫鸳鸯,金井双梧桐。
清歌弦古曲,美酒沽新丰。
快意且为乐,列筵坐群公。
光景不可留,生世如转蓬。
早达胜晚遇,羞比垂钓翁。
自古有秀色,西施与东邻。
蛾眉不可妒,况乃效其颦。
所以尹婕妤,羞见邢夫人。
低头不出气,塞默少精神。
寄语无盐子,如君何足珍。
清晨来到天子的庭苑中,在蓬莱宫拜谒皇上。
青山掩映皇上的辇道,碧树摇曳在苍茫的天空。
在翰林院滥竽充个谬数,侥幸可以与银台阁的文人沟通。
翰林待诏侍奉贤明的皇上,振笔挥毫歌颂清明的政风。
归翰林宿舍时已经是落日黄昏,浮云骢小步行走。
人与马都不想逞能,没有飞驰起来逞豪雄。
一入宿舍门就看见紫鸳鸯戏水,金井中高大的两棵梧桐树。
树下来段清歌配古琴曲,喝的当然是新丰的美酒。
人生快意且须及时行乐,与群公大臣列筵喝酒吃肉。
时光不可挽留,人生在世就如飞转的蓬蒿。
还是早点腾达好,羞比姜太公那个垂钓翁,八十多岁才与文王相逢。
自古以来都有美人,西施与她的东邻东施。
蛾眉不可妒忌,何况效仿她皱着眉头。
所以尹婕妤很明智,一见邢夫人就自叹不如。
低头连大气也不敢出,沉默不作一声。
无盐子啊,丑陋如斯!你有什么可珍爱的?
天苑:禁苑也。
垂钓翁:谓吕尚,年八十钓于渭滨,始遇文王。
无盐:战国丑妇钟无盐,齐宣王之王后。
清明暮春里,怅望北山陲(chuí)。
燧(suì)火开新焰,桐花发故枝。
沈冥(míng)惭岁物,欢宴阻朋知。
不及林间鸟,迁乔并羽仪。
在晚春的清明时节里,惆怅地望着北边的山陲。
新取得的火种闪耀着光芒,桐树旧枝上也长出了新的花朵。
我内心沉郁,愧对这新生的草木,也不好意思通知朋友举办欢宴。
还比不上树林间的飞鸟,能飞到其他地方,还能整理羽翼。
清明:二十四节气之一,在公历四月四日、五日或六日。暮春:晚春,即春末,一般指农历三月。
燧火:钻燧所生的火。
沈冥:低沉冥寂,用来形容心情。也作“沉冥”。岁物:指草木,因其一岁一枯荣,故得名。
迁乔:鸟儿飞离深谷,迁到高大的树木上去。有升迁之意。羽仪:翼翅。也用来比喻居于高位且有才德的人。