侠客重恩光,骏马饰金装。瞥闻传羽檄,驰突救边荒。转战磨笄地,横行戴斗乡。将军占太白,小妇怨流黄。騕褭青丝骑,娉婷红粉妆。一春莺度曲,八月雁成行。谁堪坐秋思,罗袖拂空床。
关山落叶秋,掩泪望营州。辽海云沙暮,幽燕旌旆愁。战馀能送阵,身老未封侯。去国三千里,归心红粉楼。
瘦马羸童行背秦,暮鸦撩乱入残云。北风吹起寒营角,直至榆关人尽闻。
塞外欲纷纭,雌雄犹未分。明堂占气色,华盖辨星文。二月河魁将,三千太乙军。丈夫皆有志,会见立功勋。
上将三略远,元戎九命尊。缅怀古人节,思酬明主恩。
山西多勇气,塞北有游魂。扬桴上陇坂,勒骑下平原。
誓将绝沙漠,悠然去玉门。轻赍不遑舍,惊策骛戎轩。
凛凛边风急,萧萧征马烦。雪暗天山道,冰塞交河源。
雾锋黯无色,霜旗冻不翻。耿介倚长剑,日落风尘昏。
葱岭秋尘起,全军取月支。山川引行阵,蕃汉列旌旗。转战疲兵少,孤城外救迟。边人逢圣代,不见偃戈时。微雪军将出,吹笳天未明。观兵登古戍,斩将对双旌。分阵瞻山势,潜兵制马鸣。如今青史上,已有灭胡名。单于骄爱猎,放火到军城。乘月调新马,防秋置远营。空山朱戟影,寒碛铁衣声。度水逢胡说,沙阴有伏兵。
秦时明月汉时关,万里长征人未还。
但使龙城飞将在,不教胡马度阴山。
云埃夜澄廓,山日晓晴鲜。叶落苍江岸,鸿飞白露天。
磷磷含水石,幂幂覆林烟。客心久无绪,秋风殊未然。
徭蜀时未改,别家乡念盈。忆昨出门日,春风发鲜荣。
及兹旋辕地,秋风满路生。昏晓思魏阙,梦寐还秦京。
秦京开朱第,魏阙垂紫缨。幽独玄虚阁,不闻人马声。
艺业为君重,名位为君轻。玉琴知调苦,宝镜对胆清。
鹰饥常啄腥,凤饥亦待琼。于君自有属,物外岂能轻。