宫殿半山上,人家向下居。古厅眠易魇,老吏语多虚。
雨水浇荒竹,溪沙拥废渠。圣朝收外府,皆是九天除。
本心若虚空,清净无一物。
焚荡淫怒痴,圆寂了见佛。
五彩图圣像,悟真非妄传。
扫雪万病尽,爽然清凉天。
赞此功德海,永为旷代宣。
去年何时君别妾,南园绿草飞蝴蝶。今岁何时妾忆君,
西山白雪暗晴云。玉关去此三千里,欲寄音书那可闻。
展开阅读全文
河伯见海若,傲然誇秋水。小物昧远图,宁知通方士。
多君紫霄意,独往苍山里。地古寒云深,岩高长风起。
初登翠微岭,复憩金沙泉。践苔朝霜滑,弄波夕月圆。
饮彼石下流,结萝宿溪烟。鼎湖梦渌水,龙驾空茫然。
早行子午关,却登山路远。拂琴听霜猿,灭烛乃星饭。
人烟无明异,鸟道绝往返。攀厓倒青天,下视白日晚。
既过石门隐,还唱石潭歌。涉雪搴紫芳,濯缨想清波。
此人不可见,此地君自过。为余谢风泉,其如幽意何。
六月南风吹白沙,吴牛喘月气成霞。水国郁蒸不可处,
时炎道远无行车。夫子如何涉江路,云帆袅袅金陵去。
高堂倚门望伯鱼,鲁中正是趋庭处。我家寄在沙丘傍,
三年不归空断肠。君行既识伯禽子,应驾小车骑白羊。
芦苇晚风起,秋江鳞甲生。残霞忽变色,游雁有馀声。
戍鼓音响绝,渔家灯火明。无人能咏史,独自月中行。
泉溜才通疑夜磬,烧烟馀暖有春泥。千层玉帐铺松盖,
五出银区印虎蹄。暗落金乌山渐黑,深埋粉堠路浑迷。
心知魏阙无多地,十二琼楼百里西。
曾经沧海难为水,
除却巫山不是云。
取次花丛懒回顾,
半缘修道半缘君。
寒窗灯尽月斜晖,佩马朝天独掩扉。清露已凋秦塞柳,
白云空长越山薇。病中送客难为别,梦里还家不当归。
惟有寄书书未得,卧闻燕雁向南飞。
王门嘉礼恨人观,况是新承置醴欢。
花烛喧阗丞相府,星辰摇动远游冠。
歌声暂阕闻宫漏,云影初开见露盘。
帝里佳期频赋颂,长留故事在金銮。