投笔还将注豹韬,报恩宁复恋旌旄。五陵旧职来相讯,指点秋空太白高。
百万兵中击柝声,绮裘绣帢入承明。霸亭醉尉休相问,帝遣将军特夜行。
灯下酣歌击唾壶,匣中龙剑夜噫呜。太平不用黄公略,閒与儿孙说阵图。
瑶琴入夏奏南熏,知是揆初楚曲分。赏誉久归高士传,著书今守太玄文。
沉冥肯匣干将剑,婉娈常依谷水云。顾我怀仙成汗漫,素交祗狎海鸥群。
家隙司牝或并雄,斗粟尺布无弟兄。平生握手欢正洽,逐兔攫金如路逢。
壮哉桃源三义士,异姓纠结成肤功。三物一盘还一㰱,诅词烈烈蜚英风。
南阳草庐履踏趿,虎牢战气徒匌蓊。死生成败未足惜,泉台相见无赧容。
恨不停舟夜深过,踣麟反袂悲人穷。
将进酒,持劝君。百年光阴若流水,劝君满饮须十分。
君不见石崇锦幛五十里,何如子夏衣悬鹑。岂论古人与今人,富贵贫贱同反真。
名流青史信足贵,骨埋黄壤谁知闻。起舞待明月,高歌遏行云。
劝君有酒且尽醉,无仆仆尔劳心身。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。
君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
《柘枝》按舞《竹枝》歌,芗泽微闻玉颊酡。
银烛渐昏炉气冷,曲房明月奈人何。
壮士三尺剑,思欲从沛公。项籍妇人仁,不足与成功。
乾坤动杀机,惨淡斗蛇龙。纵观天下势,形胜惟关中。
据险临诸侯,孰敢当吾锋。古来豪杰士,不识刀与弓。
良平真壮夫,筹画在心胸。樊灌鹰犬劳,萧何为发踪。
君看帷幄里,实有万夫雄。