疾风六月树枝折,火云累锤白絮裂。城南老夫正高卧,荒郊款段苏生过。
尘埃满面髸发乱,手携清壶来饷我。季子才名三十年,射杨百发百叶破。
逢时幸首南宫荐,塌翮尚忍西山饿。丈夫生世古难同,苏也巷西我巷东。
追寻不计褦襶热,淹留秪恨金尊空。君不见昨朝雨雷今则风,世事反覆谁豫通。
得时无誇好身手,失意岂必皆愚蒙。野池纷披莲半红,黄鹂噤语空林中。
劝子尽醉休匆匆,人生几何吾巳翁。
平湖短棹镜中来,翠岫红亭罨画开。雾树散分洲渚断,云峰横带海天回。
登高共续黄花节,藉草仍探白石杯。传道使君多暇日,每携宾从恣徘徊。
岳阳楼头江月辉,洞庭湖边燕雁飞。秋深独客兴方远,天际孤帆风正微。
九日他山萸菊酒,百年空谷芰荷衣。武昌沈约多诗兴,听赋蒹葭赠尔归。
快雨知春尽,鸣禽觉夏初。日高槐影直,风细竹声疏。
帘静惟留燕,池清足养鱼。閒居无杂事,点检箧中书。
布谷声初定,欣看麦已秋。两岐虚颂瑞,八口但消忧。
地薄难盈室,心劳岂植畴。独怜春雨足,兼可望瓯窭。
昔游九江郡,今寄九江村。禹迹复何处,佗城非故园。
乡关生死泪,亲旧岁时论。那得深山入,西风吹暮猿。
孤亭横曲沼,高树挂轻萝。鸟下如窥户,鱼游不避荷。
独留苍竹醉,閒与碧山歌。寂寞北窗夜,时时明月过。
藤萝蔽日月,一室翠生寒。科头立松下,飞瀑来岩端。
涧古苔长满,林深径复微。偶经松竹处,聊挂薜萝衣。
水鸟窥篱落,山云拂槛飞。农人惊节迈,负耒夜深归。
相过嫌俗驾,自赡爱贫家。陶令门前柳,秦人洞口花。
试暄看野马,占曙听林鸦。耕稼谁云苦,吾生幸有涯。