兼旬蹭蹬在京华,又见东风御柳斜。
客里不甘佳节过,借人亭馆看梨花。
携书兼带剑,未必事班超。
暂向天涯去,休辞故国遥。
蛇珠生暗陇,蜃气积寒潮。
别后知相忆,琴窗谩寂寥。
流水飞霞旧日恩,梨花寒月闭重门。
清明陌上香车路,认得萧郎不敢言。
圣朝忧远地,玉节任遐方。受饯元戎府,分符百粤疆。
遥知襟带重,仍倚楫舟长。直干高千仞,澄波及八荒。
飓平南海浪,鸱远越台霜。僻俗成邹鲁,神禽异鵔鹴。
丝桐芳树曲,交酒海珠艡。蕙气高栏集,清风画戟扬。
诸生频跪席,百姓竞趋棠。饮水古人达,登楼老子狂。
洞箫宫女赋,缓带重臣装。折简招山客,分骖赎国良。
龙门瞻内署,羊石迩文昌。未量身居贱,言窥夫子墙。
自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。
光岳气完通海峤,纲常任重属胶庠。珠州勿谓非沂水,芹泮谁怜远庙堂。
模范已知师仲节,英才行见出文庄。故园昼锦休迟恋,化雨春风好播扬。
小时不识数,两手道十五。
醉来学骑马,堕马亦不苦。
日暮狂歌草泽中,月出东墙那怕虎。
一年两年复两年,短发萧萧鬓可数。
千重饥寒傍泰州,日出日没坐一楼。
风帘不动杏花雨,冒雨冲花问客舟。
舟泊平沙天喜晴,谁家楼上踏歌声。
探囊沽酒不尽醉,醉死溪山鬼亦清。
手谈心力拙,耳语口脂香。以旧相思告,将新嘉会忘。
乡音方半改,卷发尚前妆。既见终疑梦,悬心犹未降。
万户千门柳色新,北邙荒草没麒麟。闺中未识先贤冢,惟向书堆拜古人。
远望更嵯峨,长松挂绿萝。浮云归太华,高阁倚晴河。
露溢蝉声急,岚光雁影多。酒酣人散后,明月满山坡。