上苑孤芳过眼稀,心如铁石苦相思。三山海畔黄昏月,雪点寒梢蝶未知。
魏子手挽高丽弓,气满两石开青虹。田郎亦自号猛手,谈笑弯弓自裹肘。
秋风系马古原下,合耦翩翩习步射。眼中何有百步的,彊干惯使千年柘。
共惊二子手法利,突如流星中如树。侧身仰视秋云开,飞鸟顾之不敢度。
壮哉二子气如虹,左挥右霍真两雄。燕山秋高太白动,寒日猎猎吹胡风。
前时出军大同垒,红缨白马多乳子。柔丝斗弩不解持,吹竽之滥诚可嗤。
彼乳子者何足道,可惜王师直为老。吁嗟田魏二子真雄才,高坛大纛何有哉。
忆昔北寻马子洞,二月风雨三冬寒。乘舟济川浪汹汹,驱车遵陆泥盘盘。
挹君豪名振河悬,走过山阴识君面。燕颔虬髯熊豹姿,当时令我喜欲旋。
吁嗟交道无早晚,谊合斯须倾肺胆。翟公何署死生情,阮籍徒为青白眼。
金樽有酒池有鱼,鱼肥可脍酒可
三阳入星纪,万里寒威逼。迟日何其凄,同云淡无色。
避户谷回飙,幽林鸟敛翼。茅鸡午不鸣,屋乌时不食。
凋谢时防花,冯陵忧害稷。龙蛇转蛰深,牛羊归径黑。
去去任飘零,行行歌偪侧。气候纪东南,风色看西北。
灾荒尚如此,边声况绝域。碧树掩长杨,黄尘动荆棘。
宫中落便乾,民间冻岂识。炉火拥妻儿,感伤中心尽。
悠悠不能寐,恻恻与心违。百岁若一瞬,怨言长分飞。
结发溯伊始,搴帷念馀辉。纫兰坐崇阿,调弦拂金徽。
志愿各相许,窀穸幸同归。岂期中道别,空馀衾与衣。
临风想德音,当窗拭残机。往者既莫谅,嗣者安可希。
岁在彊梧大渊献,独蛰衡门悲逝景。疟鬼胡为苦见雠,使我枯肠益悽哽。
初疑筋骸稍钳束,引臂嘘呵绝驰骋。须臾颤掉力弗禁,齿牙下上声相并。
蒙戎虽有狐裘温,
万乘临雍拜素王,亲颁宝楮遍胶黉。自怜不与桥门外,隔岁来分邻女光。
湖南此去意何如,绿浦清枫万里余。地僻且看衡岳雁,官贫岂食武昌鱼。
千家凿井分江水,几处开田傍石渠。由来抚字惟良牧,天子他年有赐书。
雨里登山亦自奇,古亭岑寂话深卮。廿年离合谁能料,一饷阴晴未可期。
鸟唤白云高木落,僧归青壁暮钟迟。酒阑漫复联镳去,明日秋风两地思。
阻风中酒发鬅松,写字观书事事慵。忽听钟声忙睡起,海神庙下看迎龙。