存心堂上丹丘老,笑语烟霞自不凡。洗药每临青玉涧,读书长傍白云岩。
南州冠冕称高士,大阮文章重阿咸。安得麻姑借一鹤,时令过海送诗缄。
我识关西好子孙,河源九派出昆崙。半生华发频看镜,秋夜黄金不到门。
一曲离歌心事远,三年政绩口碑存。无端又向明朝别,手把茱萸泛绿尊。
门有车马客,意气何扬扬。千金饰玉鞭,百金宝剑装。
传呼动里闾,顾盼自生光。长妇出迎客,问客来何方。
客言自幽蓟,乍者发渔阳。道逢远征人,寄书来故乡。
开缄竟何道,细书八九行。昔为丝与桐,今为参与商。
参商各异地,羽翼安得双。长跪再拜客,邀客暂徜徉。
烹庖出丰膳,高宴罗酒浆。愿为传语欢,努力莫相忘。
与君何处别,汴州金梁桥。下有古时水,遥接广陵潮。
君摇锦帆去,万里上云霄。我掇金光草,方期白鹤招。
凤凰鸣珠树,紫雁沧溟外。贾邓登云台,宁说富春濑。
此情难具陈,临河挽衣带。积雪太行路,明灭客行迈。
新亭开石窟,远势借昆崙。天地双眸迥,沧溟一口吞。
公来席不暖,士死庙长存。忆昔干戈际,南征万马奔。
荒林昨夜试新霜,晓起桑榆一半黄。行子不知身是客,白头犹自别家乡。
兵甲纵横地,音书久不来。豺狼当道吼,鸿雁向人哀。
奔走成何事,沉沦惜异才。团山南望迥,千里漫黄埃。
秦望山人草木衣,能令岩壑动光辉。远游吴楚诗名大,长揖公卿礼数稀。
摩诘风流兼善画,嵇康豪宕本忘机。都门不久留君住,手把幽兰赋式微。
彩凤初育羽,高梧方引枝。赠君如白玉,追琢在今时。
极浦对遥夜,新知还远离。平生颇自惜,衰苶已如斯。