水瘦江空潮渐平,即看秋色老霜橙。
云笼淡日晴无定,风剪疏林寒有声。
残菊萧条他自发,暮烟飘渺傍愁生。
朱栏欲共何人倚,万里长天一雁横。
东望乡关各一天,闭门閒坐思悠然。时催节候临端午,地尽江山到醴泉。
往岁忧劳浑是梦,老年眈静似成仙。感怀吟罢无他事,祝颂君王有万年。
学道如痴狗,衔枯苦求汁。
悟道如涸鱼,登陆徒呴湿。
空虚无片段,岂要论失得。
迹往电犹迟,锋驰箭非急。
多言只自困,喧呶乱鹅鸭。
夸足走踆踆,劳睛花幂幂。
吾师无寸铁,应敌双拳赤。
摩垒大鼓幢,摧邪老韩白。
而予本幻士,枯木冒冠帻。
蚓有无肠歌,鹃有无情泣。
虽然共居诸,且不受盈缺。
从师莽浪游,非主亦非客。
眼前旷劫事,一会灵山集。
海味江荠漫策勋,污邪霜冷晚收云。酥螯破玉津先溢,膏腹开金酒自醺。
韭瓮久能酸措大,糕盘空自饱将军。从今甘附平南癖,郡柄何妨与判分。
峻岭饶朽木,采之行且歌。歌长白云外,远与松声和。
日落望烟归,山风吹薜萝。
首夏一夜雨,霜花千苞开。不嫌茅舍贫,清香日日来。
徐步探小园,嫩白纷蕤葳。膟膋出肠胃,琼瑶有根荄。
一味紫烟外,百和惟取裁。呼童南园隈,薄采新年栽。
灵芽呈雀舌,枸酱剸龙胎。何当赍灵符,浩劫昆明灰。
和香一入口,春风行百骸。肺腑畜瘴腥,固结难推排。
顷刻发轻汗,清飙扫云霾。豁开胸中天,寸境何恢恢。
云汉转无声,星斗皆昭回。天机动一闼,天籁鸣九垓。
开襟当凉风,洒洒何快哉。
春山佳气多,白云满芳树。
幽径绝尘踪,落花映深户。
微雨洒林落,东风长兰步。
之子招不来,沧洲日将暮。
湖上青山隔市尘,久闻樵采满荒榛。
闲云无主还归壑,槲叶成阴少住人。
高士偶来轻汉绶,桃源从此是通津。
知君不厌裘羊迹,斜日松间一挂巾。
华节倏云逝,流芳尚可怜。
分明婉娈日,不计别离年。
听燕语檐隙,看絮舞楹前。
匪无合欢草,幽忿谁能蠲。
落日照湖水,残杯催别离。
常年分手处,寒柳半无枝。
才老宦方达,时清贫正宜。
君当谢南亩,休与白云期。