昔贤秉高致,守道恒若斯。颜色似渥丹,学业无专师。
晨夕不兼味,冬春一布衣。用世为霖雨,居山偕鹿麋。
恬然以处世,不俗亦不羁。游心千载上,乐命更知几。
安得与若人,遨游江之湄。
我爱李谪仙,为人最高格。壮语鬼神惊,高歌天地窄。
醉呼管城子,千人为辟易。讵意白玉姿,青蝇竟污黑。
流窜彼一时,垂辉靡终极。
美人昔未见,彼此天一方。姿容莹冰玉,德音流辉光。
忽朝裁素书,青鸾远传将。苍黄拆题封,罗列云锦章。
相思意无极,约誓言何长。感慨复感慨,驾言命飞黄。
自从邂逅间,一笑倾衷肠。相期瑶台端,杂坐飞琼觞。
笙簧散好音,喤喤协宫商。光风于时至,物意同春阳。
胶漆既云固,欢乐奚可量。言念君子心,此情永难忘。
北山有孤松,阅历几千载。根节固铁石,枝柯蔼幢盖。
华姿沃以青,四序不迁改。山深无鸟雀,天际闻竽籁。
我欲茇其下,骋视风尘外。缥缈怀沧洲,逶迤阻瀛海。
地远不易到,扁舟欲何待。
扶桑丽春日,光彩散旸谷。仓庚鸣喈喈,欣欣荣卉木。
截彼东郭山,芳秀足游目。亦有南涧泉,温洁宜盥浴。
感值此时节,洋洋动心曲。行乐贵及时,光阴难过复。
何当恣周游,远近惟所欲。
白月在青天,照见地上影。城荒鼓角悲,露重衣裳冷。
草砌蛩乱呼,松巢鹤频警。徘徊复彷徨,发我心内省。
围合孤城势已危,少年胆气更输谁。
一挥晕散天边月,知是渔阳豪侠儿。
龙沙近接古檀州,多少从军倚戍楼。
寒夜不堪愁绝处,西山片月挂城头。
将坛醇酒冰浆细,元夜邀宾灯火新。
直待清霄(xiāo)寒吐月,休教白发老侵人。
香翻桂影烛光薄,红沁榆阶宝靥(yè)匀。
群品欣欣增气色,太平依旧独闲身。
清霄:天空。
宝靥:花钿。古代妇女首饰。靥,旧指女子在面部点搽妆饰。
群品:万事万物。
庭树亦如昨,故人来何时。
花花自蚤发,偏尔独开迟。