手谈心力拙,耳语口脂香。以旧相思告,将新嘉会忘。
乡音方半改,卷发尚前妆。既见终疑梦,悬心犹未降。
归信候良久,兹晨邂逅奇。风尘话京国,杯酒集交知。
慷慨气弥壮,淋漓兴未衰。眷言申夙好,莫负岁寒期。
刬却端溪势坦然,耕云常近士林边。一方玄玉无多地,几点金星不在天。
毛颖荷锄分勺水,松滋负耒试寒烟。凭君收拾归方寸,留与儿孙世世传。
王会今朝是,阳城展礼初。琴堂将彩结,天阙用金书。
饬壁蛟龙障,横门鸟隼旟。尧天云尽敛,化国日初舒。
阶上发仙仗,江东望帝居。烛随卿月朗,香度晓星疏。
袅袅鸣丝管,锵锵响佩琚。威仪严礼乐,文彩烂璠玙。
趋步方随鹭,清班已贯鱼。儒冠峨皂縠,朝服曳红裾。
斑白三耆宿,雍容众小胥。道人衣短窄,释子足趑趄。
秉笏容端矣,升阶色勃如。日华融海岳,春意动堪舆。
圣寿闻三祝,皇风待一嘘。时和方鼓舞,天远更踌躇。
民颂新年集,臣忠旧日摅。宦情趋殿陛,农庆满郊墟。
乡老惊苏颋,村童识李畬。分钱传若谷,享俗得横渠。
冻雪侵庭积,晴岚落市虚。静开看牍幕,香动采芹袪。
腊酒浓浮蚁,春盘细荐蔬。歌儿金缕唱,舞妓翠鬟梳。
客自他乡寄,年从昨夜除。已烧惊鬼竹,不结送穷车。
自是驱傩后,还成守岁余。裁诗非鲍谢,陪坐愧严徐。
笑里谈庠序,樽前忆里庐。自怜过六十,何日返乡闾。
新凉树杪来,风色动衔杯。
檐晚蜓蜻挂,篱晴蛱蝶回。
一溪秋水到,满屋豆花开。
无限江南意,吴歌醉懒裁。
愁结望冰消,冰消愁转结。
不见乡人来,翻与乡人别。
叵耐东风又弄寒,杨柳长条乱吹折。
一壶旋买金台春,难洗行人衣上尘。
粮车刍载拥官道,歧路复歧愁杀人。
念昔君官考功部,仙才不负亲题柱。
谁知造物如小儿,疋马云中枉高步。
去年上皇北狩回,诏书复用贾生才。
身轻已得释重负,遥指庭闱归去来。
归去来,不可留。
腰间宝带悬吴钩,故园山水今复游。
竹舆青舫诗酒俦,请君莫忘皇恩优。
边城米贵人不饱,征戍未知何日休。
坦坦春庄一望赊,而翁卜筑远纷华。田连阡陌惟栽黍,水满池塘乱奏蛙。
酒熟每邀邻叟饮,诗成常向野人夸。笑他名利奔趋客,马足车尘良可嗟。
卖酒垆前板桥东,故人昔日居其中。不觉仍寻旧时路,横门钥断蜘蛛缝。
荒巷蛇蟠百草满,桃花寂寞难为容。我来袖手疑未停,苦竹丛间闻笑声。
屋梁月已冷,向见南山影。野鬼吟人诗,忽然发深省。
自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。
光岳气完通海峤,纲常任重属胶庠。珠州勿谓非沂水,芹泮谁怜远庙堂。
模范已知师仲节,英才行见出文庄。故园昼锦休迟恋,化雨春风好播扬。