绿柳阴阴深几许,闲心欲共黄莺语。
背指沧江坐晚风,客帆何事潇湘去。
隔江烟柳掩孤村,渡口飞花欲到门。
自折松枝向茶灶,客来应得当清尊。
平芜缥缈浩无烟,禾黍高低遍野田。馌妇携筐遵小径,农夫荷锸觇荒泉。
场坡瓜熟风当户,沧海渔归月在船。更喜清时无寇警,长江迤逦得安眠。
垄上归来跨牸行,扬鞭遥指暮云生。明朝共把春犁去,闻道君王欲省耕。
廿载南游访十洲,半肩剑履遍瀛州。繇来世族推高第,直为亲茔下一筹。
云锁丝纶腾白鹤,江环风木卧青牛。渭城何计迟桥梓,绿蚁尊前水驿舟。
扫石旋铺琴席,临流试泛酒卮。山水依依可恋,风尘扰扰何为。
扁舟东来歌扣舷,四顾云水心茫然。
蛟龙见窟不见唾,星斗满身如在天。
打鼓卖鱼江雨歇,看山濯足溪风颠。
解衣典取酒一石,醉伴忘机鸥鸟眠。
钝怀好习静,筑野龟山阴。容膝宽天地,披吟乐古今。
炫炫举世尚,喋喋非余心。抱瓮长松下,看云度晚深。
帝命旌旗分蓟北,臣随鞭弭出荆南。元戎宝盖凭雕辇,上将金鞭驾紫骖。
马饮岷江吞日色,剑光巫峡破烟岚。此身报国休言瘁,圣主恩深恐不堪。
大火倏西流,樵岩风力紧。林空蟋蟀喧,霜高百草陨。
寒泉冽清涧,禾黍被秋畛。游人恋深栖,历览胜颇尽。
冉冉孤云飞,悠悠凡虑轸。坐久月临关,夜静松飙隐。
居人惜流光,相期保玄鬓。
远望更嵯峨,长松挂绿萝。浮云归太华,高阁倚晴河。
露溢蝉声急,岚光雁影多。酒酣人散后,明月满山坡。