我昔游阆风,词贤辱追随。玄关扣扃钥,浩荡无津涘。
迩来二十载,尘迹惭凄迷。春华枉抛掷,泉石慵留题。
感此白雪音,调高知者稀。明珠海底跃,走盘光陆离。
援笔思赓酬,忽忆邯郸嗤。挑灯坐沉夜,繁星烂晴辉。
送君归老出神州,缓辔东风控紫骝。客路云连吴苑树,夕阳人在浙江舟。
一尊绿酒金台别,三径黄花槜李秋。想得到时多雅趣,无边春意在芳洲。
为别岁云莫,相见良未繇。闻君抱新恙,使我增离忧。
悲风鸣四野,雨雪正飕飗。如何山阴道,亦有访戴舟。
闲居讶空谷,寂寞谁与投。卧听云中鹤,禽鸟有匹俦。
知音古昔少,伥焉何所求。思君不能寐,起坐弹吴钩。
安得往从之,握手欢相酬。泠然挹清论,庶几无悔尤。
载杖秋船去,贵游如隐居。清江看画意,碧影照琴书。
声价双南重,才名六代疏。钟山松树古,相待结精庐。
饮酒当尽醉,逍遥当及夜。西风送嫦娥,欣然面东嫁。
一幅蓬窗尺许天,有时连翠有时烟。多因索句高眠却,失看梅花水驿前。
浮世岂忘我,衰颓无片能。绝交惟独往,问字几人曾。
门径长青草,轩窗挂紫藤。莫言少客访,见有五台僧。
双旌迢递出三巴,驿路寒梅千树花。怅别那堪标物序,宠行犹喜借年华。
江南有信探应早,水部多才价欲誇。陇首残枝如可寄,莫令书问阻天涯。
閒来倚棹吕蒙城,几度从君听鹤鸣。岁俭自饶千树橘,气豪宁食五侯羹。
酒人直许中贤圣,农话惟应较雨晴。史笔倘修高士传,蒋家今古两元卿。
宋朝南渡入馀杭,故宅空留万感将。战马返河中国冷,恨云沉汴两宫亡。
刘生似抱非长啸,管氏之心在一匡。为象此时坤上六,极天阴气是秋霜。