高堂谁张秋浦图,秋浦佳丽天下无。长江西来一回薄,齐山秀结真蓬壶。
千峰夹水递隐见,峰削莲花水明练。巨灵鬼斧力雕搜,羽仙翠盖长游衍。
山山时见白猿行,树树倒挂朱花明。疑从瀑布观庐阜,似拂霞标过赤城。
敬亭铜陵相对起,玄晖太白多称美。地灵必有杰人生,于今特出汪夫子。
汪夫子,非等閒,眉宇朗朗行玉山。豸冠中外二十载,绣衣铁斧诛谗奸。
天子书名御榻上,转眼黄枢拜卿相。勋业争期郭令公,田园晚忆陶元亮。
我今归去弄烟霞,秋浦相望一水赊。何日共君苍玉峡,提携日月炼精华。
屐齿门前静,閒庭任绿苔。冷风和窍出,疏月向窗开。
水脉池中活,云根屋上栽。吾庐终吾爱,不足外人来。
听雨山中寺,萧条对佛灯。春怀偏恼客,野兴未嫌僧。
雷似千峰动,泉应一夜增。壮心方激烈,静坐欲飞腾。
暮雨寒云黯复开,山斋独坐思叹裁。水生门外沙鸥至,月落灯前江雁来。
西海交游总霄汉,十年踪迹但尘埃。长安不见空回首,岁晚愁登万里台。
夜坐不觉久,庭乌栖复啼。灯前下黄叶,井上鸣莎鸡。
漏静风声细,帷空月影低。城南有思妇,幽梦越辽西。
久病长宜静,山中静有馀。况当深夜后,积雪在庭除。
风枝寂不鸣,四壁虫晏如。星斗宿檐际,微月淡空虚。
其时心腑澄,泰然廓吾庐。云影暂舒卷,荡涤返太初。
天地化为水,何处觅吾躯。
雨滴空阶响,灯悬净壁明。掩书人独坐,性达正惺惺。
更阑起夜月,幽思未全孤。碧汉深于染,微云淡欲无。
风砧树相乱,邻酒夜还沽。此夕思家梦,迢迢隔五湖。
乘凉偶独坐,不觉到更阑。畏暑天多暑,贪閒事不閒。
经冬无片雪,绕郭自群山。酒熟将谁共,诗成只自删。
无端飞动意,都付寂寥间。
溽暑夜不寐,凉风初解围。起看星汉动,坐久语音稀。
残月耿犹在,流萤忽自飞。一声何处鹤,露下欲沾衣。