极目层城上,乾坤作帝家。长江吞日月,高阙抱云霞。
万井鸡鸣外,重城雉堞斜。岳分神烈出,圣极仰中华。
大树无言自息机,蔓条有刺只钩衣。诸君若畏饥蛟起,拔剑横流看佽飞。
传呼小队出夷门,屏却朱斿款绿尊。辛苦东方犹待诏,别离江令几消魂。
素衣未遣京尘化,铁钺能回国步屯。月满繁台闻坐啸,何如清夜舞刘琨。
春深游兴属芳洲,选地张筵对狎鸥。赤壁径盘危磴出,青天城抱大江流。
乾坤久厌三分业,山水仍含万古愁。客散晴沙楼阁晚,佛灯渔火共悠悠。
世人行已多愧天,兴衰变幻如浮烟。程氏承家惟种德,世泽如水流蜿蜒。
笃生封君能述事,长桥特驾河之次。青云端望子成名,驷马何劳客题字。
忠壮云仍今几房,封君真足增前光。济人自是阴功厚,食报早见鹓雏翔。
春风射策金銮殿,敕使传宣催赐宴。冬官政绩帝所嘉,锦诰恩封人共羡。
积善由来庆有馀,从兹万里皆亨衢。行见公侯复其始,纷纷薄俗谁能如。
至孝如君世罕闻,每于青史叹遗文。松楸冷落寒山路,刺史谁今是范云。
汉季青青千里草,汉家宫阙平如扫。老瞒攘臂逞豪雄,邺都壮丽誇丰镐。
辉煌九锡嘉殊勋,嵯峨铜雀高层云。华歆走破宫中柱,墓题犹表汉将军。
长驱气焰吞吴越,赋诗横槊酣江月。舳舻一炬尽成灰,盖世雄心翻咋舌。
爱子临终付与人,分香卖履何悲辛。西陵日暮漳河水,千秋漠漠空黄尘。
绿水绕门閒,杨花满钓船。折腰宁作吏,负郭且归田。
义训徵图史,春情属管弦。相逢不惜醉,应有酒如泉。
葵藿心常切,移居近日华。门窥狭斜道,春傍上林花。
守拙家四壁,多方书五车。清谈留客处,寒竹净交加。
乌获胜千钧,谁能聁蝉翼。矫矫松与柏,曾是猿狙杙。
用小妨名材,任轻羞绝力。傅吕昔未遇,宁为渔筑匿。
乘云履风霆,歘然周八极。事功盖商周,名与天地匹。
惜无善图史,英雄久沦没。