昔有羽林郎,持戟出未央。挥鞭过酒肆,招摇都市傍。
酒家女二八,颜色耀春芳。黄金为条脱,白玉为耳珰。
越罗裁中裙,齐纨制下裳。服饰既璀璨,膏沐尤馨香。
不意冶游子,停骖登我堂。银鞍耀红日,韎韐何辉煌。
提壶索美酒,岸帻据胡床。金刀脍鲜鲤,烈火炮羔羊。
酒尽出门去,婵媛结衷肠。已去复再返,解赠紫罗囊。
君心一何苦,君情一何长。妇人贵远别,持此非所当。
还君紫罗囊,妾非青楼倡。
夜夜连枝帐,不复知惆怅。夜夜同心绮,亦复忘欢喜。
唯有梦梁州,追欢更解愁。匡床凉似水,初月澹如钩。
牙牌占彩贴红纱,袅袅双茎欲努芽。玉案遥将溱洧水,金盘绝胜魏姚家。
分从汉掌俱沾露,种出梁园不让霞。为报江南佳丽甚,王孙春色到天涯。
桃花二三月,故爱东风吹。阿母不嫁女,忘取少年时。
中山孺子妾,出自君王宫。玉蕊堕九天,犹能挂帘栊。
不见东家儿,邯郸才人厮养妻。朝来系马栈,生割流黄帷。
江姬屈,阴姬伸。屈伸有奇亦有真,犀角偃月为何人。
置酒中堂,伐丝比簧。湎以益欢,志人慨慷。慨慷生迹,类此繁响。
盈盈在耳,忽忽沦往。灼灼其华,朔凋春敷。所并枝叶,不作根株。
劳我以人,伊何莫遐。天地偶尔,逢之者嗟。仰穷二曜,高不得掇。
頫即大壑,深不得没。王乔安期,服食难量。锢兹委蜕,仅三千霜。
六尺龙须席,尺二虎珀枕。甲夜不见侬,丙夜不成寝。
朝端新拜大长秋,赐第东方最上头。曲榭华甍藏燕雀,画堂飞栋列貔貅。
论功肯就平阳列,相骨争誇定远俦。太宰均裀容接席,中丞停节让鸣驺。
前茅鼓角陈清吹,后队旌
大车乘驷马,扬扬汉天使。不记当垆日,辛苦临邛肆。