造化爱修名,君子况金玉。静默貌若愚,粹美良可掬。
谊交古水寒,数面芝兰馥。持吉恒谦谦,遗荣匪碌碌。
动息悬气机,休戚关国俗。景星岂常辉,神虬不可畜。
伟哉蘧大夫,千载嘉耻独。
君子秉明哲,不受世垢氛。廉隅防缺折,坚白慎淄磷。
枉直一以混,寻尺宁言伸。仲尼千秋圣,富贵如浮云。
矫矫龙神性,何能为人驯。卓哉鲁连子,长揖谢千金。
清酤如济,浊醪如河。君子有酒旨且多。我当起舞君当歌。
歌乌乌,舞傞傞,歌舞未终良夜过。我首既濡君颜酡,古称贤达日饮何。
人生安乐,孰知其他。将进酒,杯行迟。主人且勿喧,君子有所思。
尧置中衢尊,文王法酒旗。共此融融欢,无愆抑抑仪。
今汝年寿等乔松,名与金石期。将进酒,酒且终。乐相乐,乐无穷。
城南湖水接三山,片棹相过雪未残。看了图书三百卷,暮鸦数点落溪湾。
旧时书屋长为主,手种青松间石根。卧拥白云春下榻,到随寒月夜开门。
风霜阅历无年岁,樽酒过逢有子孙。闻说大夫封已贵,故枝新叶总沾恩。
日维乙未月丙戌,青天无云月东出。
舟人喧豗夜涛发,翻沙转石纷出没。
是时水浅舟在地,闸门崔嵬昼方闭。
闸官醉睡夫走藏,仓卒招呼百无计。
民船弃死争赴闸,楫倒樯摧动交碎。
舟人号豗乞性命,十里呼声震天地。
我时兀坐惊舂撞,揽衣而起心徬徨。
同行无人仆隶散,独与船月相低昂。
攀崖陟磴不得上,咫尺如在天一方。
流行坎止信有数,向来蔑视淮与江。
霜风欺人衣袂薄,呼童酌酒累数觞。
灯残酒醒闸亦过,北斗堕地天茫茫。
曾劳诗卷付苍头,一笑空囊竟莫收。忘事师丹犹少壮,致书殷羡敢沉浮。
误惊神物空中化,却愧明珠暗里投。已向荒祠留素壁,重来须待碧山秋。
秋稼已登场,黄鸡俛而啄。縰縰拂毛羽,缕缕不厌数。
安栖谢樊笼,遗哺及雏㲉。时哉适所性,宛转如有觉。
高鸣或自振,耻此弄咿喔。主人重恩义,至死怀一握。
禄食尔不如,巢居愧群龊。
搏桑无落景,瑶水无逝波。千岁有问津,微生遂经过。
偶零玉露浆,聊弄素女蛾。不知人间秋,落叶纷已多。
进酒白玉觞,侑之缓声歌。长旦无凝云,毕景皆赪霞。
俯睨星火流,停欢待伊何。
禾稻频相望,莺黄几日深。人间又秋色,垂老足閒心。
夕照明归鸟,高林接暮阴。前峰初上月,约略半林侵。