一宵展足便江湖,能去能容两不孤。天子教人知友道,先生立节为贪夫。
钓丝袅袅其风在,物色寥寥此貌无。附义怀仁言已尽,菜乎使者亦何愚。
輶车入城府,不染市道尘。买山水部巷,石壁争嶙峋。
嘉果自四时,橘柚及枣榛。树木更茷骪,梅竹逾精神。
茆亭覆石上,风月为主宾。芸轩矮且陋,著书掩柴门。
褦襶非我朋,心知远见亲。神閒多暇日,棋局见本真。
虽居赤县会,每结青山云。鳞鳞十万家,刀锥忘夕昕。
兹山岂遥远,烟容自津津。四郊愿宁谧,永作草茅臣。
小山孤坐月来时,举酒长歌问月诗。采石江头自圆缺,更无一语应前词。
十里红芳载酒行,兴来谁复顾阴晴。无端此会聊相偶,有约重来恐未成。
击楫声孤人语歇,济川名重客舟轻。风光想像湖湘路,欲借遗文吊贾生。
客窗孤榻坐新凉,展卷超然古意长。韩魏从来重师鲁,苏公早已识元章。
百年人物归吴越,千古文章迈汉唐。见说东园老无恙,西风寒并菊花香。
为政风流羡我师,閒同秋郭步凉飔。亭非玄草经还授,山近朱明景自奇。
面面飞霞纷入酒,山山漱玉胜鸣丝。千秋沂水成孤赏,此日登临又一时。
丹梯依宝地,登陟上青冥。五老平窥户,千峰低列屏。
罡风生下界,紫雾湿疏棂。此夜天边望,江湖有客星。
铁骑出西京,长嘶入虏庭。雷殷鼓鼙响,雪照宝刀莹。
岊河江水古今流,送尽年光与客愁。莫叹寒门空草色,五陵佳气散成秋。
十年弓骑向边州,暂喜还家又别愁。绿酒江亭乡树晚,断云南雁海天秋。
鲸波万里孤舟远,椰叶千峰片雨收。明到琼台霜渐冷,知君长夜看吴钩。