此日长安陌,光辉自玉珂。禁烟寒旧少,愁鬼岁新多。
满地谋生拙,殊方逼逝过。未须推物理,天地竟如何。
清世何缘有避雠,为贪山色秣陵游。间从方外称司马,懒向田间诧故侯。
王谢风流杯底出,秦淮烟月画中收。官衙不少如渑酒,君但来过缓客愁。
娇女好姿首,不为他人媚。阿母手簪花,花掷弃之地。
作女任汝骄,作妇恐不易。
疾风六月树枝折,火云累锤白絮裂。城南老夫正高卧,荒郊款段苏生过。
尘埃满面髸发乱,手携清壶来饷我。季子才名三十年,射杨百发百叶破。
逢时幸首南宫荐,塌翮尚忍西山饿。丈夫生世古难同,苏也巷西我巷东。
追寻不计褦襶热,淹留秪恨金尊空。君不见昨朝雨雷今则风,世事反覆谁豫通。
得时无誇好身手,失意岂必皆愚蒙。野池纷披莲半红,黄鹂噤语空林中。
劝子尽醉休匆匆,人生几何吾巳翁。
岘石巉嵾孤根深,下盘厚土云气阴。中有千万窍突如,风来遇之如笙琴。
昨当醉狂推撼此,天地忽然为之动,山鸣鬼哭百兽吟。
我时便欲驱使六丁移之去,家遥屋卑无顿处。于乎一石且无顿处,徘徊归来日沉树。
连年至日多暄暖,不似今年暖更饶。脉脉水泉元自动,微微云物向人遥。
即防腊意传梅蕊,更遣风光媚柳条。便可抽身解簪组,且谋春事件渔樵。
霜飞动地燕草凋,沙飞石走天萧条。
江河倒影陵谷摇,白日惨淡昼为宵。
美人迢迢隔云霄,青冥无梯海无桥。
鱼枯雁死星芒消,沉沉思君不自憀。
愁如惊风鼓春潮,岁云暮矣山寂寥,梧桐叶落空干条。
昆仑层城阻且辽,苍梧九疑烟雾遥。
琼田瑶草芟芃荛,江蓠泽兰成艾萧。
登高望远肝肺焦,安得羽翼抟长飚?
秋杪曾驱传,春深复此行。携家殊往日,独客倦长征。
鸟雀荒村暮,风烟古路平。寒衣犹未脱,肠断望乡情。
碧草晴川丽,游人与渺然。岁时聊杖履,儿女更鞦韆。
沙白孤城日,山青万井烟。风花暮无数,片片落河边。
佳人湖上住,亭榭迥堪怜。手把青荷叶,行吟绿水边。
客皆莲社友,人是竹林贤。欲系空庭马,闻君高树蝉。