长松百尺荫清溪,倒影波间势转低。
恰似春雷未惊蛰,髯龙头角暂皤泥。
一枝红药紫峰前,半出青丛露未乾。脂粉不缘妆镜晓,尘凡适偶玉台寒。
芳姿苦惜忘斑鬓,清赏长将倚画栏。锦瑟无声终日醉,黄昏犹约隔年看。
芍药花开能可怜,金丝蹙蕊粉围边。几时王四堂前是,惆怅岩姿又一年。
城中芍药遍,席上把残枝。上苑相看日,春风尔较迟。
艳歌翻锦瑟,酣醉倒金卮。南国今开罢,园亭数梦思。
天禄归来日,谁知四壁空。技应怜刻鹄,文不悔雕虫。
副墨名山在,馀生雅尚同。何时捉谈麈,披写对兴公。
定交怜鲍叔,解剑忆徐君。穗帐生秋色,华池入暮云。
潜夫空有论,封禅竟无文。他日山阳笛,重游不可闻。
九龙山下白日荒,九龙山上愁云黄。中有古坟几千百,泉为鸣咽鸢为翔。
龙钟翁仲烟中卧,危崖瘦石苍苔裹。一片萧疏插素秋,白日黄狐看山坐。
我来纵步深林行,苍山合沓间泉声。古木千寻不枝叶,土垒三尺堆荒荆。
残碑藓蚀无名字,无蹄石马流清泪。墓门老鬼夜半哭,断桥磷火黄昏炽。
斜倾老屋唤谁扶,病柏伛偻枝干疏。春深草色醉黄鸟,月白松涛咽鹧鸪。
尘世沧桑不可料,百年驹隙双丸跳。不如无植亦无封,骚人无处兴凭吊。
呜呼赤松子,黄石公,张良辟谷行相从,遥望三山东海东。