红兰开晓日,五色耀君堂。春风藉相媚,恬坐不闻香。
佳人处遐室,独立寤青阳。缄情复缄意,叹息此时光。
避辇承嘉惠,昭阳恩遽断。寂寂长信秋,团扇凉飙换。
玉阶积霜露,紫殿宵星灿。参辰昔何辜,河汉年年烂。
忧情感促柱,哀散不可按。芙蓉落金塘,蜻蛚吟将旦。
铅华久不御,颓思空掩幔。
悟得菩提色即空,冥然意象画图中。閒临竹石知禅在,静写昆虫见性同。
不是毫端藏佛解,安能腕下夺天工。偶成净土莲花瓣,却与人间一样同。
一叶下沧洲,砧声动旅愁。西风孤楚梦,淡月冷秦楼。
蝉曳柳梢露,雁横天际秋。倚门閒眺望,鸦尽夕阳收。
珠箔罗帏梦不成,起来花底听残更。多情祇有长门月,夜夜瑶阶伴影行。
自卷珠帘放燕归,六宫春尽乱红飞。
从来艳色多倾国,愿得君王宠幸稀。
银箭初添漏水痕,星河如练影长门。
最怜一片深宫月,得见清光是主恩。
凤凰楼下散宫花,金错裁成五色霞。
空有青春寄刀剪,不如红叶到人家。
屈指颦眉叹岁华,总将心事付琵琶。
不堪弹到关心处,蝴蝶双飞上鬓花。
蛾眉二八绝堪怜,闭却深宫不见天。
春去春来都莫问,只凭寒暑定流年。