入市逢迎傲骨难,逃空放浪野情宽。午窗梦蝶云为榻,春涧饮牛竹作冠。
浊酒无妨邀月饮,古琴未易向人弹。乾坤百态多新巧,白眼将来一幻看。
兴来出门去,一出澹忘归。山鸟识人意,殷勤来去飞。
宁须种种谱宣和,一片春云亦自多。谁遣此君相伴住,翻枝常入楚人歌。
故人南去尽,沙际雁飞飞。撩乱论兵日,等闲捐佩归。
鹿门终自远,龙性断难违。便与文偕隐,宵深不掩扉。
春风怜病久,分暖到窗纱。雉堞朝无雪,茅茨物有华。
惊心惟节序,快意自生涯。南客今将发,题书可问家。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。
初晴山路滑,涧水正泠泠。秋老树多紫,雨馀峦倍青。
参差高下寺,迤逦短长亭。村酒不能醉,寒风吹更醒。
久雨清烦暑,新凉入小斋。偶然逢上客,相与话幽怀。
酒换东西市,泥深前后街。且堪留一醉,谈笑杂齐谐。
柳外莺声度翠微,轻裁白苧试新衣。深山岁月凭开落,浮世犁蓑无是非。
江色净涵林气薄,雨光留湿石苔肥。青藜何处归来晚,满地月明乌鹊飞。
疏篁箨落时惊犬,腐草光生欲化萤。断雨冥冥过垄去,乱流脉脉向田分。
空斋有梦来蝴蝶,荒径无人下鹿群。长愿桑麻输早税,未应畎亩便忘君。