带雨开荒径,临风护竹垣。江山长作伴,旦暮共忘言。
路泞妨车过,门深隔市喧。破寒应是酒,潦倒对清樽。
羁旅立冬时,凄风擗面吹。病多丝发短,愁怯雪霜欺。
人事频如幻,纵横一似棋。寒暄何足问,天地总无私。
日长侍立南薰殿,圣主从容正开卷。
内臣如鹄拥图书,诏许近前曾一见。
玉躞金题照眼新,三王二李迹未陈。
妙笔森芒洞冥漠,乃知今人非古人。
归来三叹北窗下,开屏见此新图画。
流淙百折挂石梁,古木寒松势相亚。
木末何人一草庐,山泉之人昔所居。
鸿胪寺里晚朝下,对此高堂心郁纡。
华亭柳湖眼中见,武陵桃源路岂殊。
老夫曾住康王谷,五老香炉映飞瀑。
乱来井臼今可存,因尔高歌望黄鹄。
长安冠履集如云,风尘中识张使君。牙校双鞚雕玉勒,马上揖鞭见颜色。
翩然顾我苑西庐,倾情倒意无所惜。君本金陵贵公子,论交早结天下士。
学士声华在禁林,中丞风采振邦纪。祖先父后何显荣,君也有身期自致。
朅来献策复几年,龙剑郁盘斗间气。聊抒旧学试郎官,忽都新章荐司隶。
锦衣贵人嘘雷电,当朝气势谁不羡。君持三尺坐幕庭,指击腰间推豪健。
丈夫跻仕当雄俊,况今执法名逾峻。绣斧未经闽蟜舄,霜鞯已拂燕台骏。
燕台闽峤通武夷,青溪九曲流葳蕤。幔亭玉女袅相柱,桂壑芝岩纷蔽亏。
怜君标格迥凡俗,叹君美才堪钧轴。高情云海自潇疏,长志簪缨岂束缚。
待成功业报天朝,相期汗漫招黄鹄。
城上明月楼长在,楼中明月应不改。古人风流今已空,今人徒悲古人代。
古人今人已如此,人生富贵何用尔。不见武昌长啸者,昔之征南今已矣。
嫦娥餐药奔青天,广寒枉守玉兔眠。古人有酒不解醉,今人空卧黄垆泉。
明月对我莫相违,楼中为吐银蟾辉。但使朱缗长得酒,玄髦从化霜茎飞。
山中故人多酒徒,明月为我相过无。解拌紫绶辞金马,饶换青丝提玉壶。
尚忆西岷云气生,犹思昏黑蜀星明。虚灯独夜草堂宿,细雨高秋木叶鸣。
天地名贤空往迹,山川文藻漫含情。谁言紫阁青扉梦,长动烟猿水鸟声。
雾袅阴萝锦嶂开,石门秋色净仙台。不辞关尹青牛访,遥跨将军白马来。
豪对绮筵探宝铗,醉邀罗袖款金杯。酒阑更秉中林炬,为草新题刻紫苔。
万水东奔江汉回,无边秋色洞庭开。荡胸云雾晴兼吐,得意帆樯晚并来。
望阙长悬公子思,登楼谁是仲宣才。茅茨漂泊鱼龙窟,满目苍葭楚泽哀。
首夏三衢诸涨发,西安县前江可怜。乱流涌树忽失岸,高浪捲花时近船。
大地且忧及昏垫,巨川欲济那洄沿。便应即此乘虚筏,径访群仙赤峤边。
将军作镇古滁阳,林壑遥分豹节光。僻爱石泉鸣绝巘,侧开茅屋倚疏篁。
千峰雨送寒流急,一径云低暮色苍。莫笑祭遵不好武,时平无事借鹰扬。